[zaloguj się]
[pdf]

ODEGNANIE (9) sb n

o prawdopodobnie jasne (tak w ode-); pierwsze e oraz a jasne; końcowe e z tekstów nie oznaczających é oraz -é.

Fleksja
sg
N odegnani(e)
G odegnaniå
A odegnani(e)
L odegnaniu

sg N odegnani(e) (4). ◊ G odegnaniå (2). ◊ A odegnani(e) (2). ◊ L odegnaniu (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. odegnać.

1. Zmuszenie kogoś siłą lub groźbą do opuszczenia jakiegoś miejsca; repulsus Mącz, Calep; depulsio Mącz (6) : Depulsio, Oddalenie/ Odegnánie/ Odpędzenie. Mącz 287b, 287c; Calep 912a.
Wyrażenie: »czartow odegnanie« (1): Cudowne zlecżenie y cżártow odegnánie. SkarŻyw 211 marg.
a. Odparcie zbrojne, pokonanie [kogo] (2):
Wyrażenie: »odegnanie nieprzyjaciela (a. nieprzyjacioł)« (2): Ztądże były ony wieńce [...]: ktore dawano/ gdy kto mieſzcżániná obronił/ ná mur dla odegnánia nieprzyiaćielá [hostis repellendi] wſkocżył ModrzBaz 118v, 115v.
2. Spowodowanie, aby ktoś nie doświadczał czegoś złego, uchronienie [czego] (3): Phil N3; Duży to kiy Dawidow ná Goliaſzá [...] od Kośćielnych Doktorow zálecony/ y pożytecżnie od wiernych Bożych [...] ná wſzelkich pokus odegnánie zdawná pozywány/ krzyż święty LatHar 580.

odegnanie od kogo (1): [różność karania] ma być obrácána nie ná rozmnażánie ſwowolnośći możnieyſzych/ ále ná odegnánie krzywd [ad iniurias ... propulsandas] od vbogich ludźi. ModrzBaz 73.

Synonimy: odbicie, odpędzenie.

Cf ODEGNAĆ

LWil