[zaloguj się]

ODBYTY (2) part praet pass pf

o jasne.

Fleksja
sg
fNodbytå
pl
N m pers odbyci
subst odbyté

sg f N odbytå (1).pl N [m pers odbyci.] subst odbyté (1).

stp brak, Cn notuje, Linde XVI (z Cn) – XVIII w. s.v. odbyć.

1. Ujawniony (2):

odbyty komu (1): Pokrywáć głupſtwá/ y ſzaloné dumy/ Nie ſą od Bogów iśćie té rozumy: Płaſczem choroby/ ácz zdrádá odkryta/ Bogóm odbyta. GosłCast 22.

W połączeniu szeregowym (1): Ięłám czynić przyſmáki żądzámi ſkłádnémi/ Któré nikomu przed tym nie były odkryté/ Przed nim ſtánęły/ ſzczyré/ iáwné/ y odbyté. Lecz on/ iáko żelazny/ [...] mną wzgárdźił żądliwą GosłCast 49.

2. [Któremu uczyniono zadość, zaspokojono roszczenia [z czego]: Maciej z synem tedy mają jeszcze zboże przy Stanisławie i zagony nie odbite. Ale z ruchomego są odbici. Przeto Stanisław natenczas będąc karczmarzem, brat ich czyni sobie zapisem do ksiąg, z czego są odbici i [z] sprzętów domowych. KsięgaSądIwk 1583 nr 28.]

Synonim: 1. pokazany.

Cf NIEODBYTY, ODBYĆ

MN