« Poprzednie hasło: ODBYCIE | Następne hasło: [ODBYĆ SIĘ] » |
ODBYĆ (22) vb pf
o jasne.
inf | odbyć |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
2 | m | odbyłeś |
3 | m | odbył |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | odbądź |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | bych odbył |
3 | m | by odbył |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | odbyto | |||||
participia | ||||||
part praet act | odbywszy |
inf odbyć (10). ◊ fut 3 sg odbędzie (2). ◊ 3 pl odbędą (1). ◊ praet 2 sg m odbyłeś (1). ◊ 3 sg m odbył (1). ◊ imp 2 sg odbądź (1). ◊ con 1 sg m bych odbył (1). ◊ 3 sg m by odbył (4). ◊ [impers praet odbyto.] ◊ part praet act odbywszy (1).
Sł stp notuje, Cn s.v. odbywam czym czego, Linde XVI – XVIIIw.
- 1. Pozbyć się, oddalić
(10)
- a. Wydalić z organizmu (1)
- b. Uwolnić się od choroby, dolegliwości (2)
- c. Sprzedać (2)
- 2. Stracić
(3)
- Przen (1)
- 3. praw. Unieważnić (1)
- 4. Zrobić, wykonać zrealizować, załatwić (7)
- 5. Zaspokoić (1)
odbyć kogo, czego (2): BierEz B4v cf W przeciwstawieniu; FalZioł IV 2c cf Zwrot.
odbyć kogo, czego (poprzeczeniu) (3): [Antystenes chciał wszytki ucznie odegnać] okrom Dyogeneſa, kto[rego] dla ſtałoſci odbyć niemogł BielŻyw 70; ieſli go [konia, który ma guzy lub zołzy] więc nieopátrznie doſtánieſz/ á ináczéy go odbyć niemożeſz/ co rychley mu pomocy ſzukay/ iákoby mu ony guzy wyćiekły SienLek 186. Cf odbyć kogo od kogo czym.
odbyć kogo (po przeczeniu) od kogo czym (1): Doktor Luther nam powiádał/ gdy Bieſá piſmem świętym/ álbo ſtátecżną rozmową/ nie mogł od ſiebie odbyć/ tedy go cżęſto vſzcżypliwymi ſłowy/ álbo śmieſzną iáką ſpráwą odegnał. ReszPrz 51.
W przeciwstawieniu: »odbyć... nabyć« (1): Odbądźże tey pániey ſporney/ Latwie nabędzieſz powolney. BierEz B4v.
odbyć czym (1): świerzb rozmáity bywa: á wſzákże żaden niebywa/ kthorymby z człowieká niewychodźiło/ to coby mu ćiężéy ná wnątrzu ſzkodźić mogło/ gdyby świerzbém tego nieodbył SienLek 133.
[odbyć czego: folwárk ſwoy záwſze blizu Miáſtá buduy co nalepiey [...]: pożytkow wſzytkich łácniey w mieśćie odbędźieſz Cresc 1571 19.]
odbyć co (2): Ieſliże by z ſzczedł ná máiętnośći brát twoy/ á przeto dzierżawkę ſwą odbył/ po thwym kupnie ieſliby chćiał kewny iego odkupić to co on záprzedał/ może Leop Lev 25/25; OrzRozm S4v.
W przeciwstawieniu: »odbyć ... dostać« (1): Czwarta rádá Seymowa ieſt około hándlow/ iákobyſmy te rzeczy ktorych názbyt mamy odbyć mogli/ á tych ktorych niemamy łatwie doſtáli OrzRozm S4v.
W przeciwstawieniu: »odbyć ... oblec na się« (1): ktorzy Boga vżywaią/ ácżći właſney ſwey iſtności nieodbędą/ iednák nieiáki dźiwny á máło nie Boſki kſtałt ná śie obleką/ thák iż więcey bogi niżli ludźmi być śie zdádzą. KuczbKat 100.
odbyć czego (2): A tákże pod moſt iedź miedzy izbice/ Odbyłeś drogi więtſzey połowice KlonFlis G2. Cf odbyć czym czego.
odbyć czym czego (1): A thák nie mowámi poſpolitymi tego dowieść máią duſz obrońce/ ále iáſnym textem/ ſąli tákie duſze? iákie ſą? gdźie ſą? [...] Nie tym tego odbyć iáko niekthorzy mowią/ żywą Bogu/ żywą w Kryſtuśie GrzegŚm 50.
odbyć czego (1): Gdy to Celnicy ſłyſzeli/ Támo ná targ brzybieżeli [!]: Iżby im ten Cło zápłáćił/Ktoby niewolniká kupił. W ten cżás Xantus kupcá żądał Aby mniey niż wźiął powiádał: A tę zmowę przeto cżynił/ Iżby tám łátwiey Cłá odbył. BierEz B3.
[odbyć kogo: wyznał przed namy, ze jako oycziecz odbył ssyny swoie; y wziely dzyal od oyczia ProtokWoźnik 115.
odbyć kogo z czego: Item naproth stego stathku [= majątku] odbytho sluznie a dobrze mathke thych ssieroth ProtokWoźnik 111.]
odbyć czym (2): Wſpomyonę tu dziſieſſy ſpoſob nakłádu tego/ który cżynyą rodzicy ná ſyny ſwe gdy ye do ſzkoły dáyą. Przez wſſytek kwártał ocyec nyechce ſie wyęcey wydać/ yedno dwyemá groſſmi álbo trzemá chce odbyć GliczKsiąż M3; KlonFlis F.
Synonimy: 1. oddalić; a.α. porzucić; c. przedać, sprzedać; 2. stracić; 4. odprawić, wypełnić; 5. odprawić.
Formacje współrdzenne cf 1. BYĆ.
MN