[zaloguj się]
[pdf]

ODPRAWIĆ (412) vb pſ

o oraz a jasne (w tym w a 3 r. błędne znakowanie).

Fleksja
inf odprawić
praet
sg pl
1 m -m, -em odprawił m pers -smy odprawili, odprawilismy, -chmy odprawili
2 m -ś, -eś odprawił m pers
3 m odprawił, odprawi(e)ł, odprawił jest, odprawi(e)ł jest m pers odprawili
f odprawiła m an
n odprawiło subst
imperativus
sg pl
2 odpråẃ odpråwcie
conditionalis
sg pl
1 m bych odprawił, bym odprawił m pers byśmy odprawili
2 m byś odprawił m pers
3 m by odprawił, bodåj odprawił, byle odprawił m pers by odprawili
f by odprawiła m an
con praet
sg
1 m bych był odprawił
3 m by był odprawił
impersonalis
praet odprawi(o)no, odprawiło się
con by odprawi(o)no
participia
part praet act odprawiwszy
inne formy
fut sg 1 - odprawię; fut sg 2 - odprawisz; fut sg 3 - odprawi; fut pl 1 - odprawimy, odprawiemy, odprawim; fut pl 3 - odprawią; fut du 1 - odprawiwa; con sg 2 a. 3 m - by odprawił

inf odprawić (94) [cf też ODPRAWIĆ SIĘ inf]. ◊ fut 1 sg odprawię (11) [w tym: -e (3)]. ◊ 2 sg odprawisz (13). ◊ 3 sg odprawi (17). ◊ 1 pl odprawimy (3) OrzRozm, OrzJan, LatHar, odprawiemy (3) KrowObr, CzechEp, KochSob, odprawim (3) MWilkHist, SkarKaz (2). ◊ 3 pl odprawią (6). ◊ 1 du odprawiwa (1) KlonWor 51. ◊ praet 1 sg m -m, -em odprawił (4). ◊ 2 sg m -ś, -eś odprawił (8). ◊ 3 sg m odprawił, odprawi(e)ł (75), odprawił jest, odprawi(e)ł jest (2); odprawi(e)ł jest LibMal; odprawił, odprawi(e)ł : odprawił jest ActReg (2:1); ~ -ił (75), -(e)ł (2); -(e)ł LibMal; -ił : -(e)ł ActReg (2:1). f odprawiła (3). n odprawiło (1). ◊ 1 pl m pers -smy odprawili, odprawilismy (5) MetrKor, LibLeg, BielKron, ModrzBaz, LatHar, -chmy odprawili (3) RejKup, RejZwierc (2). ◊ 3 pl m pers odprawili (16). ◊ imp 2 sg odpråẃ (11); -ẃ (9), -w (1) PudłFr, -(w) (1). ◊ 2 pl odpråwcie (4). ◊ con 1 sg m bych odprawił (2) Mącz, Prot, bym odprawił (1) Oczko. ◊ 2 sg m byś odprawił (2). ◊ 3 sg m by odprawił (14), bodåj odprawił (1), byle odprawił (1). f by odprawiła (3). ◊ 2 a. 3 sg m by odprawił (1). ◊ 1 pl m pers byśmy odprawili (1). ◊ 3 pl m pers by odprawili (3). ◊ con praet 1 sg m bych był odprawił (1). ◊ 3 sg m by był odprawił (1). ◊ impers praet odprawi(o)no (7), odprawiło się (1) [Cf też ODPRAWIĆ SIĘ praet 3 sg n]; odprawi(o)no : odprawiło się BielKron (5:1). ◊ [plusq było się odprawiło cf ODPRAWIĆ SIĘ plusq 3 sg n]. ◊ [fut odprawi się cf ODPRAWIĆ SIĘ fut 3 sg]. ◊ con by odprawi(o)no (2), [by się odprawiło cf ODPRAWIĆ SIĘ con 3 sg n]. ◊ part praet act odprawiwszy (88).

Sł stp notuje, Cn s.v. odmawiam; odprawiam; urzędnik przeszły, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

1. Zrobić, wykonać, zrealizować, załatwić; facere PolAnt, Vulg; conficere Mącz, Modrz, Cn; absolvere, concludere Mącz; perficere Modrz; complere JanStat; administrare, expedire, explicare, exsequi, peragere, perfungi Cn (271): Absolvere item significat, Skończić/ dokonáć/ ſpráwić/ odpráwić. Mącz 400d.

odprawić co (wyraz o znaczeniu ogólnikowym) (24): zwłaſzcza że wſzyſtko może przes iędnę godźinę odprawić/ może ſám siebie przy zdrowiu i doſtoieńſtwu a dźiatki i żonkę przy mięniu zoſtawić/ tilko słow kilka przemówiwſzy MurzHist D, D3; RejPos 326v; HistLan F; Oczko 38v; ActReg 59; Znowu miáſto zbuduieſz y zamek poſtáwiſz/ A ze ſławą po świećie wizytko to odpráwiſz. GórnTroas 35; LatHar 2, 50; CiekPotr 62. Cf odprawić co u kogo; co za kogo; »odprawić rzecz«.

odprawić co (czynność lub stań) [= wykonać, przeżyć, połączenie zwykle można zastąpić czasownikiem, od którego pochodny jest rzeczownik] (31): BibRadz I 9d marg; iáko odpráwiwſzy w poczćiwym wychowániu młode látá ſwoie/ [...] iáko w śrzedniem wieku ma pocżćiwie ſthanu ſwego vżywáć RejZwierc 29, 178; to zalecenie odpráwiwſzy/ vmárł. SkarŻyw 368; KochTr 6; KochFr 133; Skoro téż śiéw odpráwiemy/ Komin w koło obśiędźiemy. KochSob 70; Iuż mieśiąc ſwoie rogi puſcza zá obłoki: Iuż odpráwił téy nocy wſzytki ſwoie ſkoki. PudłFr 68; WujNT 484 marg, 2.Tim 4/7; WitosłLut A2; PowodPr 22; dla nich toś ćiáło ná ſlę y náturę ich przyiął/ y w niey odkupienieś ich z wielką ćięſzkośćią odpráwił SkarKaz 7a; GosłCast 51. Cf »drogę odprawić«, »odprawić posługę«, »robotę odprawić«, »odprawić rzecz [= mowę]«.

odprawić co (zgromadzenie, przedsięwzięcie odbywane z udziałem wielu osób) [= wziąć udział, odbyć] (10): gdy by ktho thego slyadu [ = zorganizowanej pogoni za złodziejem] nyebądzye [!] mocz odprawycz thedy thaky wſzyczka skodą ma opprawycz MetrKor 34/134v; Ten Iarmark ia ſam odprawie RejKup e4, f2; RejZwierz 111v; Mącz 305b; StryjKron 149; GostGosp 66; WujNT Ioann 13/2, s. 361; Zadnego weſela/ żadney bieśiády/ żadnych zchadzek/ niemogą odpráwić PowodPr 73.

odprawić co [= zrobić to, co związane jest z czymś, doprowadzić tę sprawę do końca] (5): A odpráwiwſzy ty domowe goſpodárſtwá/ [...] nie wádzi/ ieſli cżás ieſt/ nowinki pokopáć RejZwierc 110v; gdźieby nie był doſtátek ták wiela perſon [występujących w dramacie] tedy [...] ze trzech ſtrożow y z Aptekarzá/ mogą być oycowie święći/ odpráwiwſzy trzy cżęśći ſwoie. MWilkHist A2v, A2v, A4; GostGosp 46.

odprawić kogo [= czyją sprawę] (10): WróbŻołt H8v; RejJóz M5v; ſam pan drzwi otworzył/ á cżego chceſz brácie? Y támże go odpráwił/ wnet w oney komnácie. RejFig Eev; OrzRozm G3; RejZwierz 236v; ActReg 115; Kmieć kiedy z cżym álbo po co przyiedźie/ áby nie cżekał záraz go odpráwić. GostGosp 28, 34; GosłCast 50. Cf odprawić kogo przez kogo.

odprawić kogo [= zrobić przy kimś, co trzeba] (3): iuż dziecię otprawiwſzy/ ſpać ie położyć. FalZioł V 37; odpráwiwſzy iednych/ drugich ſadzáią do ſtołu ReszList 168, 168.

odprawić co u kogo (1): áby mu do Ceſárzá przyſtęp vcżynił/ álbo onę rzecż iego tám v Ceſárzá odpráwił. RejZwierc 84.

odprawić kogo przez kogo (1): Iáko Prorok Helizeuſz niewiáſtę vbogą Sunámitę nie tylo do ſiebie puśćić kazał/ ále z nią ſzedł y ſyná iey wſkrześił: á Náámáná Syryey hetmáná bogátego [...] przypuśćić do śiebie/ áni wynidź do niego niechćiał: ále go tylo przez ſługę odpráwił. SkarKaz 416a.

odprawić co za kogo (1): Tyś tám iść nieśmiał [...]. Aiáx/ á Vlyſſes/ to zá ćiebie odpráwił GórnTroas 26.

odprawić czym [zawsze: kogo, co] (4): co mu było po tym iż ſie oto ſpráwuie tym Licemiernikom [...]/ y iákiemi ſie im ſłowy ſpráwowáć racży/ gdyż to był mogł y krotſzemi y inákſzemi ſłowy odpráwić. RejPos 326v; Ktorą świętą Hiſtorią Odpráwim cżęśćiámi ſześćią. MWilkHist A4; GostGosp 46; Chodźiłám do złośniká: czymże mię odpráwił? GosłCast 50.

odprawić jak (15): gdy czudzołożniczę k niemu przywiedziono, łaskawie ią odprawił WróbŻołt H8v; RejZwierz 111v; OrzRozm G3; Mącz 71c; gdy tám porządnie wſzytko odpráwili/ Rániucżko ſie ná Ratuſz s trzaſkiem poſpieſzyli. HistLan F; RejZwierc 236v; Oczko 16v; KochPieś 15; PudłFr 45; ActReg 49, 59, 115; cokolwiek eſmy niedbále odpráwili/ rácż miłośćiwie odpuśćić LatHar 50; CiekPotr 10, 62.

Ze zdaniem dopełnieniowym (2): Tych poſtępków ich [przodków naszych] mądrych roztropnych/ ieſli ich náſzládowáć będźiemy/ łácno/ co nam ſłuży/ odpráwimy OrzJan 49; CiekPotr 10.

W charakterystycznych połączeniach: młode lata odprawić, płynienie, przygodę, rozmowę, siew, skoki, wiek; bieg odprawić, jarmark (4), odkupienie, pozdrowienie, schadzki, ślad, targ, wesele, wieczerzą (4); cnotliwie odprawić, niecudnie, niedbale, łaskawie, porządnie, prędko, szczęśliwie (4), tanie, zuchwale.

Przysłowie: Połowicę odpráwił/ kto dobre grunty záłożył. LatHar 2.
Zwroty: »drogę odprawić« = absolvere profectionem, conficere a. persequi viam, iter absolvere a. conficere a. explicare Mącz [szyk zmienny] (12): Mącz 71c, 175d, 305b, 324d, 386a, 492a; KochPieś 15; KIedyś iuż ſwoię drogę ſczęśliwie odpráwił PudłFr 45; OrzJan 74, 134; CiekPotr 62; Ieſliś go [konia] we ſzlą záprzągł/ y drogęś odpráwił KlonWor 4.

»odprawić posługę« (1): Poniewaſz pánie łáſkáwy Nienáyduie ſie tákowy. [...] Coćby poſelſtwo ſpráwował. [...] Odpráwięć ia te podugi MWilkHist Gv.

»robotę odprawić« = operam perficere Modrz [szyk zmienny] (3): Przez ſzeſć dni będźieſz robił y odpráwiſz wſzytki twoie roboty [et facies omne opus tuum]. BibRadz Deut 5/13; ModrzBaz 37; CzechEp 182.

»odprawić [czyją, którą] rzecz, sprawę (a. [ile] spraw)« [w tym: swą (6)] = concludere res Mącz [szyk zmienny] (10:3): RejZwierz 73; BibRadz 1.Mach 4/24; Mącz 56c; OrzQuin O3; RejZwierc 84; Práwieś w cżás przyſzedł/ przeto ſie nie ſprzykrzyſz/ gdyżem też y ia iuż odpráwił ſwe rzecży CzechRozm 21v; Oczko 16v; SkarŻyw 286; Ze com miał o twéy ſtráwie twoię rzecz odpráwić/ Tom muśiał ſwoim miéſzkiem twéy ſpráwy nádſtáwić. PudłFr 34; ActReg 49; bo może ieden odpráwić wiele rzecży/ po co dla niewiádomośći muśi kilku potym poſyłáć. GostGosp 18; WyprPl B2v; Idz proſzę cię do niego, á ſpráwę tę odpraẃ CiekPotr 28.

»odprawić rzecz [= mowę]« = (verba) loqui PolAnt, Vulg (2): BibRadz Gen 24/33; A ták Pan IEſus potym gdy rzecz do nich odpráwił/ wźięty ieſt do niebá WujNT Mar 16/19.

Szereg: »zacząć i odprawiċ« (1): dźiwowałem ſię temu/ iż X.K. ták nagle ná rozmowę doćierał/ chcąc ią tegoż dniá zácżąć y odpráwić NiemObr 24.
W przen (2): Gonitwem dobrą odpráwił [bonum certamen certavi] zawodum dokonał WujNT 2.Tim 4/7; Bo mię ná coś inſzego Pállás obroćiłá/ Y żadney przed ſię rzecży bráć nie dopuśćiłá. [...] Aż by ma iey wźięty bieg odpráwiłá nogá. WitosłLut A2.
a. Wykonać czynność związaną z pełnioną funkcją publiczną lub wziąć w niej udział (65):

odprawić co (wyraz o znaczeniu ogólnikowym) (7): MetrKor 46/47; LibLeg 7/32; liczbę tego wſzytkiégo/ cokolwiek do rąk ich dóydźie/ y iáko co odpráwią/ [...] przed Deputaty ná to wyſádzonémi/ vczynić będą powinni SarnStat 417. Cf »sprawę odprawiċ«.

odprawić co (zgromadzenia, przedsięwzięcia odbywane z udziałem wielu osób) [= wziąć udział, odbyć] (16): Mącz 294c; WujJud 72v; Moga [!] cżysćie Krolowie bes vcżniow Christuſowych woyny odpráwić. CzechRozm 254v marg, *v; ModrzBaz 117; Wroćił ſię z Papieżem do Rzymu y drugie Koncylium Rzymſkie [...] odprawił SkarŻyw 335; [król Zygmunt] triumphy z zwykłymi ceremoniámi [...] ná chwałę Pánu Bogu odpráwiwſzy/ nie mieſzkaiąc do Krákowá [...] przyiachał StryjKron 707, 727; Tedy iakoskoro poprzybyciu KIM do Krakowa conaprędzey Koronacyą odprawic ma ActReg 21, 95, 121, 154; żeby Vota ſwe PP. Poſłowie winni odpráwić do trzech niedźiel w Séym SarnStat 46. Cf »odprawić sądy«, »sjem odprawiċ«.

odprawić kogo [czyją sprawę] (1): ſpráwieni przez liſt Lántgráfow/ yż go Ceſarz łáſkáwie odpráwił/ roziecháli ſie z Wormácyey BielKron 225.

odprawić jak (2): BielKron 225; Poſlecie go w poſelſtwie dobrze ie odpráwi PaprPan B3.

W charakterystycznych połączeniach: ceremonije odprawić, hołd (2), koncylijum (2), koronacyją (2), tryumf, wojnę, wota; dobrze odprawić, łaskawie.

Zwroty: »listy odprawiċ« (1): Iuż ty prokurácie/ álbo inſze liſty/ Możeſz wiecżor odpráwić RejZwierz 100v.

»poselstwo odprawiċ« = spełnić jako poseł zleconą misję (2): A gdy iuż Vliſes poſelſtwo odpráwił od Grekow/ wotowáli Troiani ná nie rozmáitemi głoſy BielKron 57; PaprPan B3.

»posługę odprawiċ« (1): poſłány będąc od nas [...] przećiw temuż Arcykśiążęćiu [...] ludźi Koronné mocą do poſłuſzeńſtwá ſwégo przymuſzał: y ták tę poſługę [...] odpráwił: że wygrawſzy przećiw niemu bitwę wielką/ [...] onégo ſámégo [...] poymał SarnStat 1051.

»odprawić sądy« (2): ActReg 102; A odpráwiwſzy ſądy [completo iudicio JanStat 505] máią zoſtáć [księgi sądowe] ná mieyſcu gdźie był ſąd trzy dni SarnStat 912.

»sjem odprawiċ« (1): Ale Sláchtá [...] tám Syem odpráwiwſzy/ wyſzli ſpokoynie nic gwałtownie nie pocżynáiąc. BielKron 416v.

»[jaką] sprawę, rzecz odprawiċ« (3:1): trudno byśmy mieli mieć jaką nadzieję, abyśmy tu sprawy swe koronne z łaską JKM odprawić mieli. DiarDop 119; ActReg 55, 133; SarnStat 272.

»swoj urząd odprawiċ« (1): Absolvere pensum, Conficere pensum, peragere pensum – Swoi urząd odprawicz. Calep 771b.

α. Rozpatrzyć, rozstrzygnąć sprawę sądową (6):

odprawić kogo [= czyją sprawę] (4): RejKup bb3; RejZwierc 70v; Tákćiby miáłá ná Seymach ſpráwiedliwość iść [...] ludźie vbogie vćiśnione [...] naprzod odpráwić, á nie Bogacżámi ich odrażáć. PowodPr 67; SkarKazSej 783b.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): od prawiwszy cobydz mogło zdało się Stanem oboiego narodu [...], aby [...] Seim znowu inszy wroku teraznieyszem [...] złozeli ActReg 133.

Zwrot: »kauzy odprawiċ« (1): ieſliby Séym którégo roku nie doſzedł: tedy powinni będźiemy czás y mieyſce złożyć [...]/ á tám wſzytkié kauzy [...] odpráwić. SarnStat 742.
Szereg: »sądzić i odprawiċ« (1): Miłośiernieyſzy Pan Bog ieſt niźli on ſędźia ktory ſię Bogá nie bał/ y ludźi nie wſtydźił/ iednák wdowkę dla iey nábiegánia ſądźić muśiał y odpráwić. SkarKazSej 703b.
W przen (1): Przidźże do iákiego práwá/ [...] áno ſpráwuie ſwoię rzecż vbogi liśi kolnierz/ á iáko ſobol przydzie/ pomkni ſie wierę liſie/ ſiędzye tu ſobol. Iuż twoiá ákcia do iutrá muśi trwáć/ á ſobolá odpráwić RejZwierc 70v.
β. Przyjąć posła zagranicznego na uroczystej audiencji, na której udziela się odpowiedzi na poselstwo i niekiedy wręcza dary na drogę (zawiera też elementy znacz. 2., 4.d. i 5.) [kogo] (30): RejZwierz 28v; ták poſłáni byli zá Kárdynałem do Ceſárzá/ Ieronim Bálbus Włoch/ [...] á Mikołay Cakiel: ktore záſię Ceſarz rychło odpráwił/ obiáwiwſzy im ſwoy rychły przyiazd do Wiedniá BielKron 413v, 402v.

odprawić z czym (8): BierEz F; BielKron 313v, 407v; ſkoro Krol Albricht odpráwił poſły Tureckie z przymierzem StryjKron 682 Cf odprawić do kogo z czym; Ze zdaniem dopełnieniowym.

odprawić do kogo z czym (1): tego poſla z liwdzmi. ktore goſczye do naſz opoſilaly. zaſieſmi do was zdobrim ſlowem odprawilj. MetrKor 46/175v.

odprawić jak (6): LibLeg 10/153v; poſły Greckie ſrogo odpráwiono. BielKron 57, 55v, 67; Ktorzy to Senatorowie [...] będą mieli facultatem té liſty przynieśione otworzyć/ coby Poſłowie chćieli powiedźieć/ przeſłucháć/ [...] y iáko potrzebá R.P. vkaże/ odpráwić SarnStat 45. Cf Z przytoczeniem.

Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: z tym (3), tym obyczajem (1); iż, że] (5): A gdy ie Czarz odprawił [accepto responso], iż przez pięć lat nie miał cżynić naiazdy na kreeſciany [!], oni zaſię [...] wrocili ſie do Papieża z liſthy Carzowemi. MiechGlab 19; LibLeg 10/153; Ceſárſkiego też poſłá s tym odpráwiono [...] iż Pruſki Miſtrz prożno ſie dopierá Prus BielKron 407v, 407v, 436v.

Z przytoczeniem (1): gdy tego poſłá wyſłucháłá rzecży/ ták go odpráwiłá. Ná to ia teraz [...] żadney odpowiedzi niechcę dáć BielKron 311.

Zwrot: »posła (posły) odprawiċ« [szyk zmienny] (18): LibLeg 7/34v, 10/155, 11/33v; Potym poſły odpráwiono dárowawſzy známienićie. BielKron 407, 57, 67, 248v, 311, 352, 362v, 407v [4 r.]; GórnDworz Pv; SkarJedn 220; StryjKron 682; NiemObr 59.
b. Wykonać czynność kultową lub uczestniczyć w niej (połączenie z rzeczownikiem można często zastąpić czasownikiem, od którego pochodny jest rzeczownik) [co (czynność)] (46): Iuż bych byl nieſzpor odprawyl Czom ſię temy foſky bawył. RejKup i2; StryjWjaz Bv; nigdy do zgromádzenia inſzych przypuſzcżeni nie byli/ dokąd zá ono ſplugáwienie ſwe náznácżonego im ocżyśćienia nie odpráwili. CzechRozm 171v; Odpráwiwſzy Krzeſt/ pomázuie mu Kápłan wierzch głowy Krzyżmem świękym [!] KarnNap C; SkarŻyw 165, 472; odpráwiwſzy pogrzeb Annie Krolowey/ [...] záś przyiechał do Litwy. StryjKron 546, 360, 537, 667; ReszList 161; Te śiedm ſpoſobow rozmyślánia/ ábyś ſnádniey odpráwił/ otoć záraz położą modlitwy/ [...] podáney náuce ſłużące. LatHar 264, 112, 691, 706; Y hymn odpráwiwſzy [hymno dieto]/ wyſzli ná gorę oliwną. WujNT Matth 26/30, Mar 14/26; SkarKaz 520b.

odprawić jak (5): SkarŻyw 459; Doſyć vcżynienie chceſzli ſtátecżnie odpráwić/ nie mieyże ná tym doſyć/ iż [...] náznácżoną od Kápłaná pokutę odpráwiſz LatHar 112; rácż to nam dáć/ áby ten vrocżyſty [...] poſt/ [...] wſzyścy wierni twoi/ ochotnie/ nabożnie/ y pożytecżnie odpráwili LatHar 351, +8v, [+9]v marg.

W charakterystycznych połączeniach: błogosławieństwo odprawić, dosyć uczynienie, dzięki (dziękowanie) (2), hymn, kommuniją, krzest, mazanie, nieszpor, oczyścienie, paciorki, pogrzeb (3), pokłon, pokutę, post, rozmyślania, śluby; nabożnie odprawić (2), ochotnie, pożytecznie (2), przystojnie, statecznie.

Zwroty: »odprawić drogę [= pielgrzymkę]« (1): żeby iey dano ieſzcze wolne trzy látá/ przes ktoreby odpráwiłá drogę ſwoię/ ná ktorą ſie byłá obiecáłá StryjKron 52.

»modlitwę (modlitwy) (a. modłę, modły) odprawić« [szyk zmienny] (12): GliczKsiąż C8; BibRadz Gen 22/5, Act 20 arg; KarnNap E4v; SkarŻyw 393, 459; PudłFr 73; MOdlitwy te/ ábo tym podobne odpráwiwſzy/ miey ná to pilne oko/ ábyś w iákim dobrym y pobożnym rozmyślániu záſnął LatHar 73, + 8, 58 [2 r.], 661.

»mszą (a. mszycę) odprawić« [szyk zmienny] (3): prośił pilnie Bonifacyuſzá/ áby potym/ iákoby Mſzą v grobu męcżeńniká odpráwił/ w dom ſię iego ná dánie błogoſłáwieńſtwá ſkłonił. SkarŻyw 497, 497; Ktoremu ná to cżárt chytrze odpowiedźiał/ vpewniáiąc go w tym że vmrzeć nie miał/ áżby pierwey w Ieruzálem mſzycę ſwą odpráwił. CzechEp 424.

»odprawić nabożeństwo« [szyk zmienny] (2): CzechEp 257; odprawiwszy nabożeństwo swoje [...], ten to p. sędzia z p. podsędkiem w kościele zasiedli miejsca swe ZapMaz II G 97/90.

»odprawić ofiarę« [szyk zmienny] (2): gdzie ná ten cżás Krol wedle obycżáiu Pogáńſkiego miał ofiárowáć ofiárę v Ołtarzá Słońcu. Tám Agezylaus w ogień [...] rękę práwą włożył [...]. A odpráwiwſzy ofiárę/ sſtał ſie zwyciężczą ſam ſiebie pirwey niż nieprzyiacielá zwyciężywſzy Phil D; LatHar 75.

»ofiarę [= mszę św.] odprawić« (1): Y ták świętą onę ofiárę odpráwili: żádnych obrzędow y modlitew nie opuſzcżáiąc SkarŻyw 47.

»odprawić służbę bożą« [szyk zmienny] (2): Potym drugiego dniá odpráwiwſzy ſłużby Boże/ wroćili ſie do domu BielKron 13; SkarŻyw 251.

Przen (2):
Zwroty: »odprawić ofiarę« (2): ReszPrz 17; A ták w tym nabożeńſtwie záraz wyráziſz y odpráwiſz duchownie/ troiákie one Zydowſkie ofiáry LatHar 507.

»odprawić urząd« (1): Gdźie [w czasie ostatniej wieczerzy] ſam Zbáwićiel náſz [...] odpráwił vrząd kápłáńſki/ to ieſt/ ofiarę według porządku Melchiſedechowego ReszPrz 17.

c. Podołać, uporać się, uczynić zadość (56):

odprawić co (24): BielKom E8; GórnDworz Sv; godźin ſto/ álbo pułtora ſta álbo y więcéy/ śiedźiéć vmyśliwſzy/ [...] wyśiadáią z rázu przyiechawſzy ośm álbo dźieśięć/ pięć ráno/ á pięć przed wieczorem godźin/ do tąd áż liczbę odpráwią Oczko 27; Tedy tym porządkiem/ odpráwi Hiſtoryą 21. perſon. MWilkHist A2v; CzechEp 105; NiemObr 6; GostGosp 6; SkarKaz 310a; Weź mię ná ſwe rámioná/ nieś mię przez tę wodę: Ták ſpolnie odpráwiwá ninieyſzą przygodę. KlonWor 51. Cf odprawić co komu; co przez kogo; co czym; co kim; Zwroty.

odprawić co komu (1): iednegoż kráwcá/ iednegoż kuchárzá/ iednegoż bárwierzá záwżdy chował/ á powiedał iż mi nic po dwu kiedy mi to ieden odpráwić może. RejZwierc 53.

odprawić co przez kogo (1): A JKM aby raczył sam obecnie ku temu czasowi być, gdyż może tam tę potrzebę przez ine odprawić Diar 29.

odprawić co czym (3): RejZwierz 6v; iż ledá krzywdá ták będzie poważna/ coby ią mogł kilkiem ſłow odpráwić/ wnet iuż páncerze ſzoruią/ árkábuzy ſzrobuią RejZwierc 16v; poważne y wielkie [sprawy]/ ktorych dobrze śiłą y dowćipem náſzym odpráwić nie możem: modlitwę gorącą wyćiągáią. SkarKaz 609b.

odprawić co kim (3): LibMal 1548/144v; Diar 29; Zyto niż pocżnieſz łádowáć wſzyſtki rzecży do żywnośći y ſzkuty włáduy/ bo to nie gromádą/ Kmiotki odpráwiſz GostGosp 92.

odprawić jak (3): Oná wiedząc/ iáki ſkárb wiozłá/ prośiłá Páná Bogá przez świętego męcżeńniká ktorego ćiáło miáłá: áby iey dał onę poſługę dobrze odpráwić SkarŻyw 403; NiemObr 6; WujNT 1.Tim 3/13.

Z podmiotem nieżywotnym odpowiadającym funkcji dopełnienia „czym” (1): Wielkiemu iednemu/ y otyłemu páchołku rzekł kthoś/ Y thu ná trunnę niemáło drzewá wynidzie/ á ten odpowiedział/ tobye niewiele/ bo trzy drewná to odpráwią. GórnDworz Sv.

Zwroty: »posługę odprawić« (3): SkarŻyw 403, 537; Bo ktorzyby dobrze poſługę ſwą odpráwili [qui enim bene ministraverint]/ ziednáią ſobie ſtopień dobry WujNT 1.Tim 3/13.

»potrzeby (potrzebę) odprawić« [szyk zmienny] (4): LibMal 1548/144v; Diar 29; RejZwierc 110v; gdyż ſam człowiek ieſt z śiebie niedoſtáteczny/ y potrzeb ſwoich bez pomocy innych ludźi odpráwić nie może. SkarKaz 633a.

»odprawić powinność« (2): GórnDworz Kk3v; A cżłowiecżek proſty odpráwiwſzy powinność ſwoię/ ſiedzi ſobie w pokoiu RejPos 316.

Szereg: »zdołać i odprawić« (1): choćiaż między námi ieſt wiele inſzych/ ktorzy temu potężniey zdoláć y to porządniey odpráwić mogą NiemObr 6.
Przen (1):
Zwrot: »urząd swoj odprawić« (1):iuż vrzędu ſwego Sam żal y płácż nie odpráwi bez wierſzá twoiego. KlonŻal D4.
α. Zaspokoić jakieś potrzeby, roszczenia materialnej zapłacić, uiścić opłatę (32):

odprawić co (rodzaj potrzeby) (17): ieſliby co thákowych pieniędzy oſtáło odprawiwſzy obronę álbo rzecz poſpolitą/ tedy ty pieniądze wiernie w náſzym ſkárbie máią być chowáne UstPraw E3v; RejZwierc 61v; PaprPan N2; Mogł by zá ty pięć pieniędzy/ iárzyny kupić/ ábo łáżnią odpráwić SkarŻyw 100, 112; KochFr 120; GrabPospR Mv, M2, N3v; VotSzl D2; Nie dba ná ryk bydlęcy [...] Lácżny Wilk, byle ſwoie odpráwił śniadánie. KlonWor **2v. Cf Zwrot.

odprawić co (opłatę, wydatek) (9): przyſyęgą ſye wyzwoli/ odpráwiwſzy wargielt/ to ieſt zápłáćiwſzy głowę wedle Práwá. GroicPorz 112v, e4v, k2v, dd3; GostGosp 138; pozwalamy tego: áby Miédź wolno z Krákowá do Gdańſká wodą ſpuſczána byłá/ odpráwiwſzy mytá zwyczáyné SarnStat 283, 972. Cf odprawić co komu.

odprawić kogo [= czyje potrzeby] (4): A niż odpráwiſz doktorá Tedyć vbędzie poł worá RejRozpr Fv; RejWiz 57; GrabPospR N. Cf odprawić kogo z czego.

odprawić co (opłatę) komu (2): gdźieby y Sędźiemu winy/ y długu wierzyćielowi ſwoiemu zá fantowánim nie odpráwił GroicPorz r2; BibRadz 2.March 8/36.

odprawić kogo z czego [= czym] (1): bo z tego [z potraw przyrządzanych w kuchni] y onego [tj. gościa] y śiebie z ſwemi odpráwiſz GostGosp 26.

[odprawić kogo z czego [= z uprawnień do czego]: wyznali, iż Stanisław Górny [...] odprawił siostrą swoją Anną [!] z leżącego i [z] żywiącego imienia KsięgiSądŁąck 1559 nr 155.]

odprawić czym [w tym: jaką sumą pieniędzy, wydatkiem (9); kogo, co (10)] (11): Bo nakłády Sądowe y Piſárſkie rowną płacą odpráwi. GroicPorz dd3, e4v; Kucharz też nie wiele ſie vprácuie/ bo to kápuſtą álbo iákim káwálcem źimney piecżonki odpráwi. RejZwierc 61v; SkarŻyw 88, 112; KochFr 120; A tychby [żołnierzy] dźieśięć tyśięcy pułmilonem ná cały rok odpráwił. GrabPospR N, Mv, M2, N3v; VotSzl D2.

W charakterystyczych połączeniach: łaźnią odprawić, obronę, śniadanie, wyprawę (3); dań odprawić, dług, myto, nakłady (2), szos, wargielt, zaszkodne.

Zwrot: »odprawić potrzebę (potrzeby)« [szyk zmienny] (6): SkarŻyw 309; godźi ſie/ ieſli ich [rzeczy] co odpráwiwſzy zá czáſem przypadáiącé potrzeby [expeditis ... necessitatibus JanStat 309] zoſtánie/ dla przyſzłych potrzeb pilnie chowáć. SarnStat 411 [idem (2)] 334, 943; GrabPospR L2; VotSzl B4.
Przen [co czym] (1): nie być theż oną kozą co dziurą przez płot ná kápuſtę pátrzy/ á tylko iż ocżymá onę ſwoię chuć odpráwi RejZwierc 19.
d. Zbyć, zlekceważyć, odmówić prośbie [kogo] (8):

odprawić czym (2): [arcybiskup] vpominał z vrzędu ſwego Krolá/ áby [...] krwie ludzkiey nie rozlewał [...]. Ale Krol niedbał tego nic/ ſmiechem go odpráwił. BielKron 354v; yako ono Piaſtunka roſkwilone dziecie cieſzi tak go też vcieſzono/ obietnica yakas niepewna [lege: obietnicą jakąś niepewną] odprawiono PaprUp G3v.

odprawić jak (2): Ono maſz iście nie ledá iáką náukę/ iáko go [czarta] odpráwić maſz/ gdy cie będzye wiodł ná iákie omylne bogáctwá RejPos 326, 314.

Zwroty: »z nizczym odprawić« (1): Láknące nápełnił dobrámi: á bogacze z niſzczym odpráwił [dimisit inanes]. WujNT Luc 1/53.

»odprawić w prośbie« (1): Potym Senatowie słuſznie odpráwili żony w ich prośbie. A ony nic nie otrzymawſzy/ wroćiły ſie záś do ſwych domów. HistRzym 72v.

»silentio [= milczeniem] odprawić« (1): Ostatek silentio się odprawiło. ActReg 102.

Przen [czym] (1): Ná káżdą noc/ kiedy ocknę/ to Dyabeł prziydźie/ y chce dyſputowáć: álem iuż tego doſzedł/ kiedy mi ten Argument nie idźie/ [...] tedy go muſzę [...] pierdzeniem odpráwić. ReszPrz 47.
e. Ostro potraktować, rozprawić się; dać ciętą odpowiedź; unieszkodliwić [kogo (7), co (1)] (8): bá gaday znim/ Chceſzli być Capem Wáłáſkim: Iużći iednego odpráwił/ Ktory też z nim táko mowił. BierEz B2; RejRozpr G4v; Horácius dał ſie pogonić pirwſzemv/ zábił go wnet/ drugi nádbiegał/ też go odpráwił BielKron 101v, 367; namnieyeſmy ſie nie bali/ áby co Koronie téy vſzkodźić mogłá moc turecka/ któréy oſtátki ábyś ty [królu] odpráwił/ tobieſmy zléćili OrzJan 98.

odprawić jak (3): Ale ty/ o náſz pánie/ ták poczynay z niémi/ Iákoś począł z Sizárą/ y z Mádiáńſkiémi Zaſtępy/ [...] Kiedy trupy ná pował po rolach leżáły [...]. Ták y tych odpraẃ pánie KochPs 125; SkarŻyw 508 marg, 573.

2. Odpowiedzieć; powiedzieć komuś to, co się ma do powiedzenia [kogo (15), co (wypowiedź) (2)] (17): FRANCY/ ieſli co ćieplice pomogą/ wierzę/ że ſye to dawno powiedźieć miáło/ Co ábym ćię tu ſłowy niebáwiąc odpráwił/ powiém/ że nie wielé Oczko 39v.

odprawić czym (9): Prot C3v; Ale ieſliby też [kto] przyſzedł do ciebye/ á nie przynioſłći nie pewnego s piſmá á z liſtow Páná twoiego/ ſnádnie go theż możeſz odpráwić onym dekretem Páńſkim/ iż mi Pan nie kazał wierzyć żadnemu duchowi/ iedno czo powiáda ſłowá iego RejPos 317v; PowodPr 61. Cf Ze zdaniem dopełnieniowym, Z przytoczeniem; »krotkiemi słowy, jednym słowem odprawić«.

Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: tak (1), tem (1); iż, że] (2): TAles Milezyus gdy go mátká námawyáłá iżeby ſie ożenił/ [...] tem mátkę odpráwił iż yuż poźdzye y nye rychło ſie ożenić mu było. GliczKsiąż O8; PowodPr 61.

Z przytoczeniem [w tym z zapowiednikiem: mowiąc, rzeknąc, tymi słowy, z tym] (5): MurzHist S3; GliczKsiąż G8v; kiedym ná weſelu ſnim byłá/ y iemu powiedziáłá. Winá niemáią? Izaſz niewiećie/ iáko mię odpráwił/ co thobie do tego niewiáſto KrowObr 154; RejPos 209v; Pytałem go/ ktoby był/ ták mię z tym odpráwił: Ieſtem Anteus źiemſki BielSen 11.

Zwroty: »krotkiemi słowy, krotko, jednym słowem odprawić« = dissolvere Mącz [szyk zmienny] (3:2:1): Mącz 401a; iedno was o to proſzę/ ábyśćie ode mnie gotowéy rzeczy ſłucháli/ [...] odpráwię was krótko OrzQuin H2; RejPos 70v, 209v; krotkiemi ſłowy y proſtemi wſzytki ich wymyſły [...] odpráwim SkarKaz 636b, 160a.

»ustnie odprawić« (1): Gdy ſie wielki Alexánder chlubił zwierzchnim páńſtwem [...]/ Bráchmanes piſmem/ á Diogenes vſtnie ták go odpráwili. Ze niebyło nádeń więtſzego niewolniká. PowodPr 61.

Przen (1):
Zwrot: »pytanie odprawić« (1): Bo miał być y ten cżás w Kośćiele Bożym/ [...] kiedy Páná zbáwićielá náſzego pytáć miano: A coż to zá rány ktore maſz w pośrzodku rąk twoich? A my ná ten cżás to pytanie odpráwimy/ kiedy ſię nabożnie vważániem pocżątku/ poſtępku y końcá męki Páná náſzego zábáwimy. LatHar 262.
3. Omówić, wyczerpać temat; absolvere Modrz [co – wyraz o znaczeniu ogólnikowym (14), temat wypowiedzi (14), rodzaj wypowiedzi (10)] (38): KromRozm III A2v; OrzQuin O2; GórnDworz G8v; A Gdiżechmy iuż odpráwili rozne przypadki cżłowiecżeńſthwá náſzego/ [...] Iuż też pomy do ſtárſzego wyſtępku náſzego RejZwierc 75, 30, 119; Y ták ſie mnie zda/ żeby naprzod to odpráwić trzebá co ſie tknie niezgody/ á potym do rzecży inſzey przyſtąpić. CzechRozm 146; ODprawiliſmy iuż rozbieránie o zbytku/ ktory bywa w pokármiech/ w ſzátách/ y w rzecżách Wenerze należących. ModrzBaz 55v, 131; Oczko 10, 24; iednę rzecz w czworgu y w pięciorgu Capitulum położył/ dzieląc ią/ co mogł w iednym iáko przyſtoi odpráwić StryjKron 245; CzechEp 327, 409; Iuż z łáſki páná Bogá náſzego/ odpráwiwſzy trzy cżęśći piſánia tego/ zá cżwartą ſię wezmę. NiemObr 91, 41, 48, 67; ActReg 148, 167; Odpráwiwſzy Státuty o perſonách pewnych, [...] przychodźi mówić o tym: Iáko ſą Roki, y Nowégolátá ſądzenié SarnStat 565, 240; PowodPr 54; CiekPotr 68; KlonWor 63.

odprawić komu (2): Ale gdyżeś mi iuż [...] Exekueyą odpráwił Kápłáńſką/ podźwáſz do ſámego Krolá OrzRozm K3v; OrzQuin V.

Zwroty: »krotki(e)mi słowy, krotko (a. krociuchno), na krotce odprawić« = paucis dare; conferre verba ad compendium Mącz [szyk zmienny] (4:3:1): KrowObr 237; Mącz 91d, 288d; OrzQuin V; Tákże Ariſtoteles o [...] źiemnych ogniach diſputuiąc/ oto Cieplice kroćiuchno świętémi názwawſzy/ odpráwił: czyli/ że świętym/ á nie nam/ przyczyny ich wiádomé Oczko 10; CzechEp 31, 183; Odpráwiwſzy ná krotce cżęść pierwſzą piſánia mego/ iuż zá pomocą Bożą do wtorey przyſtąpię NiemObr 22.

»rzecz odprawić« [szyk zmienny] (5): LibLeg 7/34; Mącz 288d; A pan Myſzkowſki w tym cżeſie odpocżynie/ áby záſię/ gdy w.m. rzecż około trefnośći odpráwiſz/ do końcá ſwoię prowádzić mogł. GórnDworz O; CzechRozm 262; CzechEp 272.

4. Wysiać, wyprawić; dimittere Vulg, PolAni, Cn; mittere PolAnt, Cn; emittere PolAnt; amittere Cn (79):

odprawić kogo (13): MetrKor 46/47v; BudBib 2.Esdr 2/6; Czás ſie króći/ czy mię dźiś odpráwić niechcećie? WyprPl Cv, WujNT Act 13/3. Cf odprawić kogo do kogo; dokąd kogo skąd; Zwroty.

odprawić co (4): GroicPorz bb3v; sſtánie wżdy ſto nieboraczka onego/ iż odpráwi pierwſzy/ y wtory pozew/ ſtroná nie ſtánie. GórnRozm H4v; ActReg 98. Cf odprawić dokąd.

odprawić kogo do kogo (3): RejKup z5; BielKron 362v; kſiądz Biſkup/ odpráwiwſzy do Krolá IgoM. komorniká/ [...] wyſzedł ná ſalę. GórnDworz H3v.

odprawić dokąd [w tym: kogo (3), co (1)] (4): Sędźia/ [...] iż táką Appellácyą odpráwić ma/ ná pierwſzą ſeſſyą Comiſſarzow ſzeſći Miaſt. GroicPorz cc; Krol Zygmunt [...] ſioſtrę Elżbietę do Legnice odpráwiwſzy/ do litwy ſie wypráwił BielKron 415v; GórnDworz S6v; WerGośc 247.

odprawić kogo skąd (I): Muśial ſię [mój pan] ná zad wrocić: y ku wieczorowi Názáiuirz [!] był w Straſzborku, ſtámtąd mię odpráwił. CiekPotr 71.

Zwroty: »odprawić na pomoc [kogo]« (1): odpráwił ná pomoc Albrichtowi Márſzałká ſwego StryjKron 672.

»posły [do kogo] odprawić« (1): ſthim poſli ſzwe do pana Voyewodi yego Kro. mcz. odprawycz raczil LibLeg 11/186.

a. Kazać odejść, odpędzić, pozbyć się skądś; absolvere PolAnt, Mącz, Cn; ablegare, removere Mącz; eicere Vulg [kogo (28), co (Przen) (4)] (32): RejJóz D6; RejKup bb3v; odpráẃ rzéſze/ aby ſzedwſzy do wśi ſtráw ſobie kupili. MurzNT Matth 14/15, Matth 14/22, 23; BielKom nlb 5; wziąwſzy chleba y fláſſę wody/ włożył iey ná plecy/ y dał iey dziećię/ y thák yą odpráwił. Leop Gen 21/14; BibRadz Gen 21/14, ActReg 23/22; Mącz 400d; RejPos [73]v, 232; SkarŻyw 292, 479; WujNT Matth 15/23, Mar 1/43, 6/46, Luc 14/4, Act 23/22; Cudzoźiemcow zſobą nie przywodźić, y odpráwić SarnStat 108.

odprawić od kogo (4): Záś ſynom założnic ktore miał Abráhám dał Abráham dáry/ y odpráwił ie od Izáháká ſyná ſwego BudBib Gen 25/6. Cf »od siebie odprawić«.

odprawić skąd (1): Miedzy wſzytki w rowny dzyał ſkárby [tj. worki z kamieniami] podzielono/ A iák ſłuſzſzáło wſzytki z miáſtá odpráwiono [tj. wypędzono]. HistLan F3.

Z przytoczeniem (1): Y prośił go on mąż [...]/ áby był przy nim. Ale go Ieſus odpráwił/ mowiąc: Wroć ſię do domu twego WujNT Luc 8/38.

Zwroty: »odprawić prożnego« (1): Zgodzone nápełnił dobrámi/ á bogacze odpráwił prożne [dimisit inanes]. BibRadz Luc 1/49 [52].

»odprawić przecz [= precz]« (1): Removere et ablegare aliquem Odpráwić kogo przecz. Mącz 187a.

»od siebie odprawić« [szyk zmienny] (3): Rozumieiąc Heliaſz Prorok iż ſie iuż miał rosſtáć z ludźmi/ chciał od ſiebie odpráwić Helizeuſzá. BielKron [842]v, 106v; CzechEp 248.

Przen [co] (4): Chceſzli poććiwie thu żywotá vżyć/ Odpraẃ ſwą wolą RejZwierc [213]v; gdy niepotrzebné chćiwośći odpráwię/ Lepiéy dáleko płátu ſobie tym popráwię KochPieś 37.

odprawić dokąd (1): Do tego kąćika [w sercu] odpráwiwſzy ludzkie rzecży: iáko do pokoiu nawdzięcżnieyſzego y komorki namilſzey vćiekáć [...] mamy. SkarŻyw 412.

W porównaniu (z nawiązaniem do znacz. 5.) (1): wſzetecżność odpráwić/ iáko Wołu trawą. RejZwierz 112.

b. Pozwolić odejść, zwolnić; absolvere Mącz [kogo] (16): yſch yednego ſtych, kthorzi pana trzimali pan myall, y potey przigodzie podobno wetrzi nyedzielye dopyero go ieſth odprawyel LibMal 1545/103v; LibLeg 11/163 [2 r.]; Nie zádźierżayćie mię/ [...] odprawćie mię ábych iechał do Páná mego. BibRadz Gen 24/56, Gen 24/59, 2.Esdr 2/6, Tob 10 arg, 11; BielKron 453v [2 r.]; Quando tandem me absolves, Ale kiedyſz mię wżdy odpráwiſz. Mącz 400d, 400d [2 r.]; BudBib Ier 40/5; StryjKron 782.

odprawić do kogo (1): ále mię odpraẃ do oycá mego. BibRadz Tob 10/10.

c. Zwolnić ze stanowiska, służby [kogo] (2): przyprowadzili go poććiwie y ná kſięſtwo wſádzili. Potym ſie im zbrzydził iż nie vmiał rzecży Słowieńſkiey/ záś go rychło odpráwili BielKron 322.
Zwrot: »odprawić od siebie« (1): Bał ſie tedy Saul Dawidá [...]. I odpráwił go od ſiebie/ á vcżynił go rothmiſtrzem BibRadz 1.Reg 18/13.
d. Odesłać, wyprawić z powrotem; excipere Miech [kogo] (11): ODprawiwſſy krole panna maria z ſwym panicem Iozefem/ mieſſkalą w one ſſopie przy iaſlach aż do cżterdzieſnego dnia OpecŻyw 25; MiechGlab 18; Alexánder nádziwowawſzy ſie iey [królowej Amazones] pocżthowi y ſámey/ zá dwánaśćie dni ią odpráwił BielKron 297v, 249; Mącz 71c.

odprawić do kogo (1): Potym on ſługá wyiął klenothy złote y srebrne/ y ſzáty/ á oddał ie Rebece/ dał też vpominki brátu y mátce iey. [...] á názáiutrz ráno wſtawſzy rzekł/ Odprawćie mię do páná mego. BibRadz Gen 24/54.

odprawić z czym (4): Pothym Bela w Biłáhrodzie koronowan á Krolá z wielkimi dziękámi odpráwił. BielKron 347v, 42, 353; Ná koniec ſtymi go on Puſtełnik [!] ſłowy odpráwi: Idz wroć ſię w dom twoy SkarŻyw 165.

Zwrot: »odprawić do domu« (1): y odpráwił [Jozue lud] ie do domu SkarŻyw 504.
e. Rozwieść się [kogo] (1): A Sácháráim odpráwiwſzy [dimiserat] Huſymę y Bárę żony ſwoie miał dźieći w kráinie Moáb. BibRadz 1.Par 8/8.
5. Obdarować, wyposażyć, zaopatrzyć [kogo] (6): BielKron 258v; iáko s tey iedney rzecży/ iż wdowá żebraká nie odpráwiłá/ trzy powieśći vroſły GórnDworz O4v; Pan [...] potym go [złego sługę] odpráui iáko nalepſzégo áby go ieno zbył. Strum R3; każ tu komu piérwéy do mnie/ że mu roſkażę/ áby ćię po méy śmierći dobrze odpráwiono/ y wolno puſczono. KochAp 5.
Szereg: »odprawić, (i) (u)darować« (2): Leſtko cżarny przyiechawſzy do Krákowá Węgry Kumany známienićie odpráwił/ dárował/ y do Węgier odeſłał BielKron 365v; Zołnierzom [...] nakladu popłacił/ odprawił y vdarowal hoinie PaprUp C4v.
6. Odrzucić, przestać używać [co] (1): od tegoż cżáſu [...] ieżdźą ku potrzebie woienney z drzewem á s Tarczą/ porzućiwſzy kuſze/ odpráwiwſzy Race BielSpr 70.

Synonimy: 1. odbyć; 2. odpowiedzieć; 4. wysłać; 5. obmyślić, omyślić.

Formacje współrdzenne cf PRAWIĆ.

Cf ODPRAWIENIE, ODPRAWIONY

AL