[zaloguj się]
[pdf]

ROZGROMIAĆ (4) vb impf

rozgromiać (2), rozgramiać (2); rozgromiać GosłCast; rozgromiać : rozgramiać PaprPan (1:2).

Pierwsze o jasne; -gróm-, -gråm-.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 rozgrómiåm
3 rozgrómiå
praet
pl
3 subst rozgrómiały

praes [1 sg rozgrómiåm.] ◊ 3 sg rozgrómiå (1). ◊ praet 3 pl subst rozgrómiały (1). ◊ part praes act rozgråmiając (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu: rozgramiać s.v. rozgromić.

1. Rozbijać, rozpędzać, zmuszać do ucieczki (1): [Rozgromiam/ Dissipo, disiicio, profligo, in fugam coniicio. Volck Xxx4.]
a. Pokonywać, zwyciężać (1):
W przen [kogo] (1): Iuż poznáło męſtwo twe [Mikołaju Mielecki] to niecne pogańſtwo. [...] W bitwie poiedynkowey ręce zacne twoie/ [...] Wiele ich rozgromiáły y vśpiły śiłá PaprPan A4.
2. Odpędzać; przen [co od siebie] (1): Táż iedná omieniona vćiechá [tj. że białogłowy są matkami] od ćiebie/ Wſzytkié zmázy przenaſza [tj. wybacza]/ rozgrómia od śiebie/ Iákąś wdźięczną roſkoſzą/ gdy potomſtwo miłé Ma nád wſzytkié vćiechy/ ſnadź y we złą chwilę. GosłCast 45.
3. Rozpraszać, rozdzielać [co] (2): [żona Putyfara] rozniécona Iáko kiedy iutrzenká náſtáie czerwona/ Rozgramiáiąc ćiemnośći/ [...] Chce coś mówić/ niemogłá GosłCast 57.

rozgramiać czym (1):Ale on [Józef] iáko ſkálny na morzu burzliwym/ Stáwi ſie kámień oſtry/ wáłom popędliwym/ Sczekánié odlotnych wód/ chrzybtem rozgramiáiąc/ Stánął mocno/ ná iéy té mowy nic niedbáiąc. GosłCast 59.

Formacje współrdzenne cf GROMIĆ.

MN