[zaloguj się]
[pdf]

1. ODKRYCIE (5) sb n

o jasne, e pochylone.

Fleksja
sg
N odkrycié
G odkryciå

sg N odkrycié (2). ◊ G odkryciå (3); -å BudNT (2), -a KwiatKsiąż (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde bez cytatu; poza tym XVII – XVIII w. s.v. odkryć.

I. Rzeczownik od „odkryć”: Ujawnienie, ogłoszenie, powiadomienie; detectio Calep, Cn; revelatio PolAnt; indicium Calep; patefactio Cn [w tym: czego (2)] (4): ſkárbiſz ſobie gniew ná dzień gniewu/ y odkryćia ſpráwiedliwego ſądu Bożego BudNT Rom 2/5; Indicium – Pokazanie, odkriczię, obiawienią [!]. Calep 526a, 314a.
Wyrażenie: »odkrycie tajemnice« (1): A mogącemu was ztwierdzić wedle [...] odkryćia táiemnice/ cżáſy wiecżnemi zámilczaney/ [...] Sámemu mądremu Bogu przez Ieſuſa Chriſta/ iemu ſławá ná wieki/ amen. BudNT Rom 16/28[25].
II. Rzeczownik od „odkryć się”: Ujawnienie się, objawienie się [czego] (1):
Szereg: »wynurzenie a odkrycie« (1): piſm ćwicżenia [...] tym ktorzy ſię ku cnocie y mądrośći narodzili wielce ku pomocy ſą: á tak cżeſtokroć wzákaniałych [!] ludziach/ ſą albo znakami wynurzenia á odkryćiá głupośći/ albo nacżyńmi ſzkodliwſzey krzywdy. KwiatKsiąż F3v.

Synonimy: I. objawienie, odsłonienie, ogłoszenie.

Cf ODKRYĆ, ODKRYĆ SIĘ

LWil