« Poprzednie hasło: ODMIERZONY | Następne hasło: ODMIERZYĆ SIĘ » |
ODMIERZYĆ (26) vb pf
o oraz e jasne; w imp e pochylone.
inf | odmierzyć |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
2 | m | -eś, -ś odmierzył |
3 | m | odmierzył |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | odmiérz |
conditionalis | ||
---|---|---|
pl | ||
1 | m pers | bychmy odmierzyli |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
con | by odmierzono, by się odmierzyło | |||||
participia | ||||||
part praet act | odmierzywszy |
inf odmierzyć (4). ◊ fut 1 sg odmierzę (1). ◊ 2 sg odmierzysz (3). ◊ 3 sg odmierzy (3). ◊ 3 pl odmierzą (3). ◊ praet 2 sg m -eś, -ś odmierzył (2). ◊ 3 sg m odmierzył (2). ◊ imp 2 sg odmiérz (1). ◊ con 1 pl m pers bychmy odmierzyli (1). ◊ impers odmierz(o)no (1) [cf też ODMIERZON sg n N]. ◊ con by odmierzono (2) OpecŻyw, RejJóz, by się odmierzyło (1) JanNKar; -ono (1), -(o)no (1). ◊ part praet act odmierzywszy (2).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w.
odmierzyć ile (czego) (5): od pułnocy pięć ſet y cżterzy tyſiące (prętow) odmierzyſz. Leop Ez 48/30, Ez 48/32, 33. Cf odmierzyć komu ile.
odmierzyć komu (sobie) ile (2): pókić ónych dwu łokćiu [laski] sſtáie/ któréś ſobie ná początku odmierzył. Strum B3v. Cf odmierzyć komu na czym ile.
odmierzyć komu na czym ile (1): Y weźmieſz wagę równo z wodą/ odmierzywſzy ſobie ná laſce dwá łokćiá Strum B3v.
odmierzyć od czego [= zaczynając mierzenie od czegoś] (2): Támże idź do ónego znáku/ odmiérz od źiémie wieléć łokći vkaże wagá. Strum C4, B3.
Ze zdaniem okolicznikowym miary (1): Strum C4 cf odmierzyć od czego.
»rowno odmierzyć« = zrównoważyć (1): Iużgo złoſcze z Wagy [na której waży się grzechy] wſſyſczy A poſtawcze na Lewiczy [...] Toċ ſię teraz okazało Iż daleko niedoſtáło Zebych miał rowno od mierzicz Trzeba było lepiey wierzjċ RejKup Cc.
odmierzyć co (2): áli drudzy bieżą wyśćigáiąc ſie/ y pytáiąc/ A owies ieſt/ On odpowiedział że ieſth/ Iedno práwi ná zamek proſto/ tám go wam odmierzą GórnDworz S6; a teraſz Grzegorſz Kuſnyerczyk na [!] ot myerzycz Kawyel zaſzany ZapKościer 1585/61v.
odmierzyć co (5): RejAp 125v; CzechRozm 73; Szczęśliwy/ któryć zá nas odmierzy twé winy KochPs 201, 192; [Mamći ieſſcze przyyaćiele Ktore gdy będę chćiał zbierzę A ſwoię krzywdę odmierzę. KorczRozm F]. Cf »odmierzyć miarkę«.
odmierzyć czym (7): Sluſſno tedy aby iéy odmierzono zupelnoſcią chwály OpecŻyw 180v; LubPs L3. Cf »miar(k)ą odmierzyć«.
»[jaką] miar(k)ą odmierzyć« (5): co on [papież Bonifacyjusz] nád drugim vcżynił/ tą miárką mu odmierzono. BielKron 185; CzechRozm 73; JanNKar B2; obiecuieć P. Bog zapłátę y dobrą miárą odmierzy tobie SkarKaz 279a; á nie byłoby grzechu/ bo iáką nam miárką mierzą/ tákąbychmy im odmierzyli. VotSzl D3.
»odmierzyć miarkę« (1): á tobie ſie opowiáda s pewną á nieomylną pomſtą/ ktora cie nigdy chybić nie może/ gdyżći obieczał ſowicię odmierzyć káżdą miárkę iáko ty námierzyſz komu. RejZwierc 191.
»rowno odmierzyć« (1): iż ſie to y tym y owym ſowicie wedle zaſługi á godnośći wſzytkó rowno odmierzyć muśi á ſowicie ſie nágrodzić muśi. RejAp 125v.
»sowito (a. sowicie) odmierzyć« (4): Lecż to on mnye złoſcyą ſwą ſowito odmyerzył LubPs L3; RejWiz 188; RejAp 125v; RejZwierc 191.
Formacje współrdzenne cf MIERZYĆ.
Cf ODMIERZENIE, ODMIERZON
MP