Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ODNOSZON

Następne hasło: (ODNOTOWAĆ) »

ODNOSZONY (5) part praet pass impf

Wszystkie o jasne.

Fleksja

sg
f	N	odnoszona

pl
N	subst	odnoszoné

sg f N (praed) odnoszona (1). ◊ pl N subst odnoszoné (4); -é (2), -(e) (2).

Składnia dopełnienia sprawcy: odnoszon od kogo (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. odnieść.

Znaczenia

1. Zanoszony w jakieś miejsce (1)
2. Doręczany, dostarczany (1)
3. Przekazywany odpowiednim osobom w celu rozstrzygnięcia, otrzymania wyjaśnienia (2)
4. Doznawany, doświadczany przez kogoś (1)

1. Zanoszony w jakieś miejsce [dokąd] (1): tedy tám/ gdźieby bliſko woyſká napewnieyſzé mieyſce było/ té pieniądze odnoſzoné y chowáné bydź máią ná to mieyſce SarnStat 363.

2. Doręczany, dostarczany [do kogo] (1): tákże y té [pieniądze] któré z Contribuciiéy [...] przychodźić będą/ któré wſzyſtkié máią bydź do nich odnoſzoné/ máią ći to pánowie Podſkárbiowie z Prowizory do rąk ſwych odbiéráć SarnStat 442.

3. Przekazywany odpowiednim osobom w celu rozstrzygnięcia, otrzymania wyjaśnienia [dokąd = do kogo] (2): Przeto/ mowi/ więtſze ſpráwy kośćielne/ zwłaſzczá ktore ſą o wierze/ máią być do ſtolice Piotrowey odnoſzone WujNT 289, 288.

4. Doznawany, doświadczany przez kogoś (1):

Fraza: »wina ma być odnoszona« (1): która winá ma bydź od tych odnoſzoná/ którzy przećiwko temu Dekretowi ninieyſzému przećiwnie czynić będą. SarnStat 141.

Cf ODNOSIĆ

LWil