[zaloguj się]
[pdf]

ODRAZIĆ SIĘ (4) vb pf

sie (3), się (1).

o prawdopodobnie jasne (tak w od-); a jasne.

Fleksja
conditionalis
sg
3 f by się odraziła
con praet
sg
3 m by się był odraził

fut 3 sg odrazi się (1). ◊ con 3 sg f by się odraziła (2). ◊ con praet 3 sg m by się był odraził (1).

Sł st, Cn brak, Linde XVII w. s.v. odrazić.

1. Odbić się jak w lustrze [w czym] (1): Przeto błonka ocżu gładka ieſt, aby ſie w niey podoba wſzelkiey rzeci widomey odraziła, á tak był wzrok oſtrzeyſzi GlabGad B6.
2. Stracić z czymś kontakt, oderwać się; przen (2): á tak tą oliwą namaży dymiona y grzebień/ bowiem ſie odrazi moc tego ziela y cięſzkoſc puſzcżania vryny [...] odeymuie. FalZioł I 76c.
a) Zostać usuniętym, zlikwidowanym (1): wątroba iego ieſt wielka á barzo ſlodka tak że iey przed ſlodkoſcią niemoże ieſć/ á dla tego ią żołcią pomazać muſi: żeby ſie ſlodkoſć odraziła FalZioł IV 35b.
3. Zrazić się, zniechęcić się [czym od czego] (1): áby ſię był nikt iego [chrztu] zániechánim/ od Ianowego chrztu/ nie odráźił SkarKaz 514a.

Formacje współrdzenne cf PRZYRAZIĆ.

Cf ODRAŻENIE, ODRAŻONY

MP, RS