Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ODRZUCANIE

Następne hasło: ODRZUCENIE »

ODRZUCANY (5) part praet pass impf

o prawdopodobnie jasne (tak w od-); w formach złożonych a jasne, w formach niezłożonych a pochylone.

Fleksja

sg
n	N	odrzucåno

pl
N	m pers	odrzucani
N	subst	odrzucan(e)

sg n N (praed) odrzucåno (2). ◊ pl N m pers odrzucani (1). subst odrzucan(e) (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Negatywnie oceniany (5)
- a. O ludziach: nie przyjmowany, nie tolerowany (1)
- b. O elementach abstrakcyjnych: oceniany jako niesłuszny, niepotrzebny (4)
  - α. Nie spełniony (o propozycji) (1)

Negatywnie oceniany (5):

a. O ludziach: nie przyjmowany, nie tolerowany (1): [My] Odrzucáni [deiecti] [przez ludzi]/ ale nie ſtráceni [przez Boga]. BudNT 2.Cor 4/9.

b. O elementach abstrakcyjnych: oceniany jako niesłuszny, niepotrzebny (4): WujJudConf 198v; ále tylko niektorych kilká [potwarzy] pokażę/ ktore ſię ieſzcże nię [!] wſpomináły: áby z tych kilku/ inſzych wiele tym podobnych mogły być poznawáne y odrzucáne. CzechEp 211; Bo wſzelkie Boże ſtworzenie dobre ieſt/ á nic nie ma być odrzucano [nihil reiciendum] co z dźiękowánim bywa przyimowano. WujNT 1.Tim 4/4.

α. Nie spełniony (o propozycji) (1): Ale y ten ſpoſob/ y inſze ktorem powiedźiał/ ilekroć bywáły podawáne/ tylekroć też zá rázem y odrzucáne [reiectae sunt]. ModrzBaz 121.

Cf ODRZUCAĆ

MP, RS