Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ODWIĄZANIE

Następne hasło: ODWICIE »

ODWIĄZANY (2) part praet pass pf

o prawdopodobnie jasne (tak w od-); a w formie niezłożonej pochylone, w formie złożonej z tekstu nie oznaczającego pochyleń.

Fleksja

sg
m	N	odwiązany, odwiązån	f	N	odwiązan(a)

sg m N odwiązany (1), (praed) odwiązån (1). ◊ [f N odwiązan(a).]

Sł stp s.v. odwięzać, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Oddzielony przez rozplątanie węzłów; przen (1)
2. Odwinięty (1)
3. [Prawdopodobnie: Wykonany jako szkieletowa konstrukcja domu bez obicia deskami (od „odwiązać” w terminologii ciesielskiej ‘złożyć w całość poziome belki ścian przed ostatecznym ich zmontowaniem’)]

1. Oddzielony przez rozplątanie węzłów; przen [od kogo] (1): Odwiązaneś [solutus es] od żony/ nie ſzukay żony. BudNT 1.Cor 7/27.

2. Odwinięty (1): Revolutilis vel revolubilis, odnyązany [!] BartBydg 132.

3. [Prawdopodobnie: Wykonany jako szkieletowa konstrukcja domu bez obicia deskami (od „odwiązać” w terminologii ciesielskiej ‘złożyć w całość poziome belki ścian przed ostatecznym ich zmontowaniem’):

Wyrażenie: »w słupy odwiązany«: Stodoła nowa o 2 bojewisku, w słupy odwiązana, jeszcze nie dokonana LustrWpol I 114.]

Cf ODWIĘZAĆ

ZZa