[zaloguj się]

ODZYWANIE (7) sb n

o oraz a jasne, e pochylone.

Fleksja
sg pl
N odzywanié odzywaniå
G odzywaniå
A odzywani(e)
L odzywaniu

sg N odzywanié (4); -é (2), -(e) (2).G odzywaniå (2).[A odzywani(e).L odzywaniu.]pl N odzywaniå (1).

stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przyładów) s.v. odezwać się.

I. Rzeczownik ododzywać”: Nakłanianie do poprawy [kogo] (2): (nagł) Zráydce ſwégo odzywanié. Ka[pitulum] 28 (–) POtym widząc Iezus Iudáſſa tym więcéy zatwardzialégo [...] chtzątz go ieſſcże odwiéſtz od iego zlégo vymyſlu [...] rzékł OpecŻyw 93v; OpecŻywSandR nlb 4.
II. Rzeczownik ododzywać się (2):
1. Odpowiadanie na wołanie [czego] (1): Echo, soni vel vocis repercussio, Pádnienie/ álbo odzywánie głoſu/ gdy ſie ná cziye wołánie widźi yákoby ſie kto odzywáł Mącz 99b.
2. Powoływanie się na coś [do czego] (1): Przeto nye bez przyczyny Tertullianus [...] nyedopuſſcza kácerzom odzywánya do piſmá ſwyętego KromRozm I M3.
III. Rzeczownik ododzywaća. „odzywać się”: praw. Odwoływanie się do innej instancji, składanie apelacji; provocatio Modrz, JanStat; appellatio BartBydg (3): Appellatio, odvolanye do visszhego prava, odzyvanye BartBydg 11b; A niechby iuż ći ſędźiowie mieli moc ſędźić/ ſkázowáć/ y ſkutecżnie końcżyć wſzytkie ſpráwy do nich przychodzące/ bez dálſzego odzywánia. ModrzBaz 92v; [StatNorb 327].

[odzywanie do kogo: do ktorich [opatów] od początku ⟨ſwiatha⟩ y fundouania zakonv zwikliſmy odziuanie miecz StatNorb 363.]

odzywanie od kogo (1): SarnStat 954 cf Szereg.

Szereg: »apelacyja, odzywanie« (1): Appełlácię/ odzywánia [appellationes, provocationes JanStat 1020]/ áby nie było [! JanStat: były] od tych którzy ſie práwuią/ czynioné v Sądów przerzeczonych zá pieniądze iuż rzeczoné SarnStat 954.

Synonim: III. apelowanie.

Cf ODZYWAĆ, ODZYWAĆ SIĘ

LWil