Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OGIENIEK

Następne hasło: OGIEŃ »

OGIENNY (1) ai

o oraz e jasne.

Fleksja

sg
f	G	ogienn(e)j

pl
N	subst	ogienn(e)

[sg f G ogienn(e)j.] ◊ pl N subst ogienn(e).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

Znaczenia

Przymiotnik od „ogień”
- 1. Od znacz, podstawowego; wytwarzający ogień
- 2. [Od znacz, ‘jeden z elementów, z których według ówczesnych pojęć zbudowana jest materia i żywe organizmy’; pochodzący od ognia]

Przymiotnik od „ogień”:

1. Od znacz, podstawowego; wytwarzający ogień:

Wyrażenie: »puszka ogienna« = pocisk zapalający lub ognie sztuczne: Pyroboli, Puſzki ogienne które wzgorę dla krotochwile puſzczáyą. Mącz 334a.

2. [Od znacz, ‘jeden z elementów, z których według ówczesnych pojęć zbudowana jest materia i żywe organizmy’; pochodzący od ognia: Bez ćiepłoty ogienney/ nic ſię nie rodźi/ y ludźie/ y źiemia nic bez niey nie wypuſzcza SkarKaz 522b (Linde).]

Cf [OGNIOWISTY], OGNIOWY, OGNISTY, OGNIWY