[zaloguj się]
[pdf]

OGŁOSIĆ (7) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz głosić),

Fleksja
inf ogłosić
praet
sg
3 m ogłosił
n ogłosiło

inf ogłosić (2). ◊ fut 3 sg ogłosi (1). ◊ praet 3 sg m ogłosił (3). n ogłosiło (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

1. Podać do wiadomości, rozpowszechnić jakąś wiadomość (6):

ogłosić co (3): RejPos 257 [2 r.] cf Szeregi; KlonWor 30 cf Zwrot.

ogłosić kogo, ze zdaniem przydawkowym (1): Iákoż ſie tedy vſtráſzyć nie maſz [...] fałeſzny á omylny Proroku/ [...] gdyż cie [Pan] iáwnie obwołał á ogłośił właſnemi vſty ſwemi/ [...] iákiś ieſt/ á iáko cie poznáć RejPos 188v.

cum A cum inf „być” kim (1): kogo piſmo wſzędy być królem y kápłanem náſzym ſzyroko ogłośiło. RejAp 71v.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): RejPos 257 cf »ogłosić a oznajmić«.

Zwrot: »jawnie ogłosić« [w tym: co (1)] (2): RejPos 188v; Bowiem Rycerz vcżćiwy/ porządnie podnośi Woynę/ o rzecży ſłuſzne: iáwnie ią ogłośi KlonWor 30.
Szeregi: »obwołać a ogłosić« (1): gdy oná niewiaſtká nędzna vpádłá przed nogámi iego/ tedy wnet tho obwołáć á ogłośić racżył/ mowiąc do niey: Idź nędznico w pokoiu/ á bądź iuż zdrowá RejPos 257, 188v.

»ogłosić a oznajmić« (1): nie chciał thego zániecháć Pan/ áby thego był ogłośić á oznaymić nie miał/ iáko tho ieſt wdzięcżna rzecż v niego/ mocna wiárá cżłowieká nędznego. RejPos 257.

Przen [co, czym] (1): Tu napirwey ofárbował á ogłośił zyáwienie á przyſcie ſwe/ niewinną krwią niewinnych dziatek [chodzi o rzeź niewiniątek] RejPos 27v.
2. Wydać głos [co] (1): Po wſzey ſſyrokośći głos Páńſki był ſłyſſan/ Gdy nád wyelkoſcyą wod ogłośił gi ſam Pan. LubPs G4v.

Synonim: 1. objawić.

Formacje współrdzenne cf GŁOSIĆ.

Cf OGŁOSZENIE, OGŁOSZONY

AL