Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: (OGNISZCZNY)

Następne hasło: OGNIWKO »

OGNIWACZEK (3) sb m

ogniwaczek (3), [ogniowaczek].

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w ogień, -o- oraz -ek); -a-, [-å-].

Fleksja

N sg ogniwaczek (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.

Znaczenia

1. Feniks, mityczny ptak odradzający się z własnych popiołów (3)
2. [zool. Prawdopodobnie Tyto alba (Scop.); sowa płomykówka, nocny ptak drapieżny z rodziny płomykówek]

1. Feniks, mityczny ptak odradzający się z własnych popiołów; phoenix Murm, Mymer¹, BartBydg, Cn (3): Phoenix avis unica, Ognywáczek Murm 85; Mymer¹ 25; BartBydg 113b; [Phoenix pro aue Ogniwacżek/ ábo iako drudzy zową Wycżyniec UrsinGramm 186 (Linde); ogniowaczek/ Phoenix, avis nomen. Volck Ooo4].

2. [zool. Prawdopodobnie Tyto alba (Scop.); sowa płomykówka, nocny ptak drapieżny z rodziny płomykówek: Kryie ſię ſowá y w lás ogniwacżek/ Sam nieboracżek. BielawMyśl F.]

Synonimy: 1. feniks, wyczyniec.

ZCh, MP