[zaloguj się]
[pdf]

OKĘSIĆ (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-).

Fleksja
inf okęsić
praet
sg
3 m okęsił
impersonalis
praet okąsz(o)no

[inf okęsić.] ◊ praet 3 sg m okęsił. ◊ [impers praet okąsz(o)no.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII(XVIII) w. s.v. okąsać.

Naruszyć całość, pozbawić jakiejś części [co]:

[W połączeniu szeregowym: A tám [w Kościele katolickim] świątośći [= sakramenty] Páńſkie oćięto/ okąſzono/ zopákowano GrzegŻarnPos 1597 41 (Linde).]

a. Usunąć fragmenty tekstu: Potym pierwſzy Grzegorz tho wſzytko złamał y odmienił/ Słowo Boże [we mszy] okęśił KrowObr 195v.
b. [Zmniejszyć ilość: tak też i ci to ultimae instantiae trybunał albo [...] wywrócić, albo przynamniej bądź przez obranie dwoich deputatów, bądź per illegitimatem jednych od części braci in praeiudicium i z protestacyją drugich obranych [...] okęsić chcą. AktaSejmikPozn 1590/140.]

Synonimy: ociąć, odjąć.

Formacje współrdzenne cf KĘSAĆ.

Cf [OBKĄSIĆ], [OKĘSENIE], OKĘSZONY

LWil