[zaloguj się]
[pdf]

OKOPCIĆ (1) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz kopcić się).

Fleksja
inf okopcić
imperativus
sg
2 okopć

[inf okopcić.] ◊ fut 3 pl okopcą. ◊ [imp 2 sg okopć.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Okadzić, owiać dymem [co]: [Oleiu też y kęs Terpentyny miey/ cobyś pápier w niey zmacżawſzy/ [...] zápaliwſzy okurzył we wnąthrz/ práwie wyſchłe formy/ bo ie trochę okopćić trzebá SienHerb 602b, 603b.]
Zwrot: »dymem okopcić«: Pullus [...]. Fárbá zwłaſzczá táka/ yáko gdy co dimem okopcą, Mącz 331a.

Synonimy: okadzić, okurzyć.

Formacje współrdzenne cf KOPCIĆ.

LWil (i KŁ)