[zaloguj się]
[pdf]

OKURZYĆ (3) vb pf

o jasne

Fleksja
conditionalis
sg
2 m byś okurzył

fut 3 sg okurzy (2). ◊ 1 pl okurzymy (1). ◊ [con 2 sg m byś okurzył.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przyładów) – XVIII w.

Znaczenia
Odymić, okadzić [kogo, co] (3): [Oleiu też y kęs Terpentyny miey/ cobyś pápier w niey zmacżawſzy/ [...] zápaliwſzy okurzył we wnąthrz práwie wyſchłe formy SienHerb 602b.]

okurzyć czym (3): Bylycza go okurzymy A kes mu krfie vpuſcimy. RejKup f7v; Vinum celerius vetuscescit adhibito fumo, Richley ſie ſtárzeye wino/ gdy ye śiárką okurzi. Mącz 49lb. Cf Zwrot.

Zwrot: »kadzidłem okurzyć« (1): Támże [w pałacu królewskim] Krolá wybranego miedzy Pány w onym vbierze ſtoiącego/ Arcybiſkup wodą ſwięconą pokropi/ y kádzidłem okurzy. StryjWjaz C4v.

Synonimy: okadzić, okopcić.

Formacje współrdzenne cf KURZYĆ.

Cf OKURZENIE, OKURZON

JDok