[zaloguj się]
[pdf]

OKRADAĆ (7) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); pierwsze a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 okrådåmy
3 okrådå
imperativus
sg
2 okrådåj
conditionalis
sg
3 m by okrådåł

praes 3 sg okrådå (4). ◊ 1 pl okrådåmy (1). ◊ imp 2 sg okrådåj (1). ◊ con 3 sg m by okrådåł (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Pozbawiać czegoś przez kradzież [kogo; w tym: (sam) siebie (3)] (7):

W porównaniu (1): Bo kto cżuie wádę do ſiebie á zátłumia ią w ſobie/ proſto iákoby ſam ſiebie okradał. RejZwierc 149.

Przen (6): Cżytayże záſię iáko złą/ ſwowolną á plugáwą [żonę] piſmo też plugáwie przezywa. [...] Zowie ią złodzieyką/ łotrynią/ ktora okrada y Bogá y mężá ſwego/ á ieſt ſkaźcą y domu ſwego/ y ſławy ſwoiey/ y wſzytkiego narodu ſwego. RejZwierc 33v; nie okradayże ſiebie nie tłuḿże w ſobie złych obycżáiow [...]/ ále ſwieć wſzytkim [...] dobremi przykłády ſwemi RejZwierc 149, 149.
Przysłowie: ABowiem pátrz moy miły brácie iáko nas cżás iáko złodziey poćichu okrada. RejZwierc 131v, B2, 131v.

Formacje współrdzenne cf KRAŚĆ.

LWil (i KŁ)