[zaloguj się]
[pdf]

OKRĘTOWY (8) ai

Oba o jasne.

Fleksja
sg
m Gokrętow(e)go f Gokrętow(e)j
Aokrętowy Aokrętową
pl
N m pers okrętowi
G okrętowych
L okrętowych

sg m G okrętow(e)go (1). ◊ A okrętowy (1). ◊ f G okrętow(e)j (1). ◊ A okrętową (1). ◊ pl N m pers okrętowi (1). ◊ G okrętowych (2). ◊ L okrętowych (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XIX w.

Przymiotnik od „okręt”; classicus, navalis Cn (8):
a. Będący częścią okrętu (5): ná deſzcżkach przewoźili: á drugich ná onych obłomkach okrętowych. Leop Act 27/44.
Wyrażenia: »okrętowa ławka« (1): Okrętowych łáwek [transtra tua] nácżynili tobie z kośći Słoniowey Indiyſkiey Leop Ez 27/6.

»sprzęt okrętowy« (2): GórnTroas 67; A trzećiego dniá właſnemi rękomá ſprzęt okrętowy [armamenta navis] wyrzućili. WujNT Act 27/19.

»tył okrętowy« = rufa (1): puśćiwſſy z tyłu okrętowego [puppi] cżterzy kotfice/ żądáli áby dzień był. Leop Act 27/29.

b. Po którym porusza się okręt lub zostawiony przez okręt (2): że ze trzech rzecży trudnych ku poznániu: to ieſt/ drogi Orłowey ná niebioſách: drogi Wężowey ná ſkále Drogi Okrętowey ná morzu: natrudniey poznáć drogę Młodzieńcá z Almą CzechRozm 130v, 131.
c. Pracujący na okręcie (1): bo okrętowi/ ſłudzy/ kiedy ná Morżu náwáłnośći nie máſz/ iedni śpią/ drudzy gráią/ ſzáleią/ y niedbále we wſzyſtkiem poczynáią ſobie GórnRozm Kv.

Cf [OKRĘCKI], 1. OKRĘTNY, [OKRĘTOWNY]

JDok