[zaloguj się]
[pdf]

OŁTARZNY (6) ai

ołtarzny (6), [ołtarny].

o prawdopodobnie jasne (tak w ołtarz); a pochylone.

Fleksja
sg
m Gołtårzn(e)go f Gołtårzn(e)j
Lołtårznym Lołtårzn(e)j
pl
A subst ołtårn(e)

sg m G ołtårzn(e)go (1). ◊ L ołtårznym (2). ◊ f G ołtårzn(e)j (1). ◊ L ołtårzn(e)j (2). ◊ [pl A subst ołtårn(e).]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w.

Przymiotnik od „ołtarz” (6):
a. Dokonujący się na ołtarzu (6):
Wyrażenie: »ołtarzna ofiara« = msza św. (3): Iáko y teraz kielichy y inne naczynia świętey ołtarzney ofiáry y naświętſzego Sákrámentu/ poświącáią ſię przez dotknienie ćiáłá y krwie Páńſkiey WujNT 98, 287, 603; [WujPosŚw 1584 II 464 (Linde)].
Zestawienie: »sakrament ołtarzny« (3): Zadnego tedy Sákrámentu/ á zwłaſzczá ołtarznego [...] nie godzi ſię dáwáć niewiernikom WujNT 30, przedm 22, s. 603.
b. [Będący częścią ołtarza:
Wyrażenie: »rogi ołtarne« = ozdobne rogi w kątach ołtarza (zwykle złote) symbolizujące moc Boga, skuteczność ofiar i modlitw: Vestiesque hoc altare auro purissimo oblozyſz blachamÿ ſlothymÿ craticulam/ cratheczke/ ⟨et⟩ cornua/ y rogÿ oltarne TomZbrudzBrul Ex 30/3.]

Cf OŁTARZOWY

JDok