[zaloguj się]
[pdf]

OMAWIANIE (5) sb n

o oraz drugie a jasne, pierwsze a oraz e pochylone.

Fleksja
sg
N omåwianié
G omåwianiå
I omåwianim

sg N omåwianié (3); -é (1), -(e) (2). ◊ G omåwianiå (1). ◊ I omåwianim (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

1. Interpretacja (1): Ius summum, Srogie/ Oſtre práwo/ gdy kto bywa ſądzón wedle zwierſchnego omawiánia ſtátutu/ nie prziymuyąc okolicznośći. Mącz 178d.
2. Mówienie źle o kimś lub o czymś, potwarz; detractio Mymer1 (4): Mymer1 34v; tę potwarz [nauka o biegach niebieskich] nád inſze záwſze ćierpi. kthorzy ludźie tym omawiánim/ práwie wyrażáią przyczinę nienawiſci ſwoiey LeovPrzep av.

W połączeniach szeregowych (2): OpecŻyw 43v; tez yne wſziſtky zle ządze ku bliznemu naſſemu/ iako ieſt/ gniew/zawyſc/ nienawyſc/ przeklinanie/ vrąganie/ omawianie/ mſczenie/ poduſczenie/ y wſzelki gniew ku bliznemu naumiſle naſzym SeklKat Iv.

Synonimy: 2. obelżenie, potwarz.

Cf OBMAWIANIE, OMAWIAĆ

AK