[zaloguj się]
[pdf]

OMKNĄĆ (3) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf omknąć

inf omknąć (2). ◊ fut 3 sg omknie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

1. Oskubać, oczyścić [co] (1): [Czaſu onego ogoli Pan głowę brzythwą naiemną y włoſy ná nogách/ á omknie brodę [barbam consumet] przez ty ktorzy ſą z onę ſtronę rzeki (Eufrathes) przez Królá Aſyriyſkiego. BibRadz Is 7/20 (Linde).]
Szereg: »opatrzyć i omknąć« (1): O Cieplicách Bádeńſkiego Márſzálſtwá. Thy ćieplice ták ſą ćiepłe iż y ptáká oparzy y omknie iáko w vkropie y wieprzá áż ie wodámi innemi roſtwarzáią. BielKron 286v.
2. Zerwać, zdrapać; usunąć coś; destringere, detergere Mącz (2): Destringere etiam pro Abradere, Ocioſáć omknąć. Mącz 421c; Gemmas detergere, Pączki álbo pukánie drzew omknąć Mącz 450.

Synonim: 1. oskuść.

Formacje współrdzenne cf MKNĄĆ.

Cf OMKNIONY

IM