Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OMOCZYĆ

Następne hasło: OMOKRZAĆ »

OMOCZYĆ SIĘ (3) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w omoczyć).

Fleksja

praet
	sg
2	m	omoczyłeś się
3	f	omoczyła się

conditionalis
	sg
3	f	by się omoczyła

praet 2 sg m omoczyłeś się (1). ◊ 3 sg f omoczyła się (1). ◊ con 3 sg f by się omoczyła (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Oblać się, pokryć się cieczą (2)
2. Zanurzyć się (1)

1. Oblać się, pokryć się cieczą [w czym] (2):

Zwrot: »w(e) krwi (a. kropiach krwie) omoczyć się« (2): Twarz iego [Jezusa] ſię odmieniłá/ wſzyſtká we krwi omocżyłá. ArtKanc D19v; padłeś [Jezu] ná koláná twe (y ná twarz twoię) ná modlitwie. á dla boiu wielkiego/ miáſto potu/ w kropiách krwie płynącey omocżyłeś ſię. LatHar 273.

2. Zanurzyć się (1):

Fraza: peryfr. »omoczyła się noga [czyja] we krwi« = ktoś pokonał nieprzyjaciela w krwawym boju (1): Aby ſię omoczyłá nogá thwoiá we krwi [figas pedem tuum in sanguine (marg) ut rubescat pes tuus (–)]/ á iężyk pſow twoich/ áby też łeptał kreẃ nieprzyiaćielſką. BibRadz Ps 67/24.

Synonimy: 1. oblać się; 2. zanurzyć się.

Formacje współrdzenne cf MOCZYĆ.