[zaloguj się]
[pdf]

OPATRZNIK (1) sb m

Fleksja

N sg opatrznik.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Opiekun, dozorca: Provisor, pro procuratore in Bibliis tantum legitur, Opátrznik/ opátrzownik/ vrzędnik/ ſprawcá. Mącz 495b.
[Wyrażenie: »opatrznik pszczeli«: Cżáſu wioſny iteż látá goſpodarz álbo opátrznik pſzcżeli ma doględáć. Vli raz ábo trzy przez mieśiąc/ áby z nich wycżyśćiał plugáwość y chrobaki Cresc 1571 597 (Linde).
Szereg: »gospodarz albo opatrznik«: Cresc 1571 597 cf Wyrażenie.]

Synonimy: gospodarz, sprawca.

Cf OPATRZCA, OPATRZOWNIK, OPATRZYCIEL

AK