[zaloguj się]
[pdf]

OPĘTANIEC (1) sb m

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w opętany oraz -ec); a jasne.

Fleksja
sg
G opętańca
A opętańca

sg [G opętańca.] ◊ A opętańca.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

bibl. Człowiek chory psychicznie, w mniemaniu otoczenia opanowany przez złego ducha i działający pod jego wpływem; szaleniec: [co się onym Exorcistom stało I co od opętańca ich było podkało, Gdy diabła [...] z niego wygnać chcieli BogowieFałsz 203.]
Zwrot: »uzdrawiać opętańca« (1): [Jezus] Vzdrawia opętáńcá niemego [erat eiciens daemonium Luc 11/14]. BibRadz Luc 11 arg.

Synonimy: obses, szaleniec, szalony.

Cf OPĘTANY

KK