opłakiwanie kogo, czego (2): do których ták młodźi iáko y ſtárzy dni pewnych ſię ſchodzą/ o świętych rzecżách/ o popráwieniu żywotá/ o przeſzłych grzechow opłákywánie [!]/ o żywotách y dźieiách świętych Bożych/ dla pożytku duſznego/ cudnie ſię z ſobą rozmawiáiąc. ReszHoz 132; zá iego ſmierćią Woyſko Litewſkie od oblężenia Zamkow odſtąpiło/ z wielkim ſmutkiem/ płáczem y nárzekánim ſynow iego Olgerdá/ Kieyſtutá/ Iáwnućiá/ y inſzych/ y poſpolitego ludu y Rycerſtwá z zwykłym ná xtałt ſpiewánia lámentowánim/ y wyliczánim cnot y dzielności iego/ iáko ieſt obyczay v Litwy opłákiwánia vmárłych. StryjKron 411.