[zaloguj się]
[pdf]

OPŁOKAWAĆ (3) vb impf

Pierwsze o prawdopodobnie jasne, drugie prawdopodobnie pochylone (tak w opłokać się); pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja
inf opłókåwać
praet
sg
3 m opłókåwåł
imperativus
sg
2 opłókåwåj

inf opłókåwać (1). ◊ praet 3 sg m opłókåwåł (1). ◊ imp 2 sg opłókåwåj (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. opłókać.

Polewać czym po wierzchu w celu omycia; spłukiwać; w przen [co] (3): Bowiem on [słodki smak] ieſt ciepły á wilgotny á tak ku zachowaniu natury właſnieyſzy, aby też ciepłem ſwym zbytkie zimne roſpuſcżał, á wilgotnoſcią plugaſtwa wſzythkie opłokawał. GlabGad C6v.
Fraza: »łzy muszą opłokawać« (1): ázaſz nie máfz dziwnego ożrzálſtwá/ opilſtwá miedzy námi? thák iż ſnadź czáſem niewinne łzy muſzą opłokawáć ty márne ſtoły náſze/ á pśi ledwe doiadáią odrobin ſthołow náſzych. RejZwierc 260.
Zwrot: »łzami opłokawać« (1): iuż żadney iney rády áni pomocy nie ſzukay/ áni ná niebie áni ná zyemi/ ále co rychley vpaday v nog Páná ſwego/ á łzámi opłokaway ſerce á ſumnienie ſwoie. RejPos 311.

Synonimy cf OPŁOKIWAĆ.

Formacje współrdzenne cf PŁOKAĆ.

AW