[zaloguj się]
[pdf]

OPUSZCZAĆ SIĘ (7) vb impf

sie (4), się (3).

o prawdopodobnie jasne (tak w opuszczać); a jasne.

Fleksja
inf opuszczać się
indicativus
praes
sg pl
3 opuszczå się opuszczają się

inf opuszczać się (3). ◊ praes 3 sg opuszczå się (3). ◊ 3 pl opuszczają się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. opuścić.

1. Rozłączać się, porzucać (1): Dwá łotrowie ſą duſzá y ćiáło/ ktorzy ſie ſtáli towárzyſze przez grzech/ ná krsćie [!] ſpołem ſlubieni/ ták że ieden drugiemu ſlubili nieopuſzcżáć ſie w potrzebách HistRzym 120.
2. Udawać się, puszczać się na niebezpieczeństwa (1):
Zwrot: »na wszytki trudności opuszczać się« (1): Gdyż w tym márnym nábyciu ma nádzyeię káżdy/ A ná wſzytki trudnośći opuſzcża ſie záwżdy. Waży gárdło/ waży cżeść/ waży y ſumnienie RejWiz 193v.
3. Udawać się, wyruszać (1): wſtąpili ku zachodu ſlonca, ſzukać ſobie nowego mieſzkania, bacząc dobrze iż w ſthronach na połdnie y ku wſchodowi ludzie wſzędy przebywali, przeto ſie tam prożno mieli opuſzczać [aggrediendas et querendas]. MiechGlab 43.
4. W funkcji strony biernej: Być pominiętym (4): W tey formie kthore śie słowá mogą opuſzcżáć á ktore nie. KuczbKat 125 marg; ActReg 21.

W przeciwstawieniu: »opuszczać się ... dołożyć się« (1): O Bierzmowániu wtymże liśćie Cap. 2. mowi: iſz ći ktorzy od Heretykow Chrzcżeni ſą/ znowu chrzcżeni być nie máią: iedno to co ſię v Heretykow opuſzcża/ dołożyć ſię ná nich ma SkarŻyw 320.

Zwrot: »opuszczać się dla przedłużenia« (1): czego się wiele opuscza dla przedłuzenia ActReg 54.

Synonimy: 1. porzucać, rzucać, zostawiać; 3. udawać się, wyruszać.

Formacje współrdzenne cf PUŚCIĆ.

MŚ