[zaloguj się]
[pdf]

OPUSZENIE (4) sb n

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); pierwsze e jasne, końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N opuszenié
A opuszeni(e)

sg N opuszenié (3); -é (1), -(e) (2). ◊ A opuszeni(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

Wzdęcie, spowodowana procesem chorobowym obecność powietrza w jamach ciała, pod skórą albo w tkance łącznej (4): A ieſli w nim [żołądku] opuſzenie/ dobrze ieſth przeciw iemu báńki ſtáwiáć ále nie śiekáć: miernie ieść y pić/ á częſto ſye morzyć łacwiey ſye nápráwi. SienLek 96v; Warz páſternak w dwoiey wodźie/ á dwoię odlawſzy w trzećią wodę przyłoż Sáłaty/ Koryándrowego źiela/ [...] iedz to á poruſzyć mieſyęczne płáwy y opuſzenieć przeminie/ y żywoth ći ſklęśnie. SienLek 110; Opuſzenié żołądká álbo wnątrzą [!] SienLek S[ss]3v, 97.

Synonimy: nadęcie, nadętość, napuchnienie, opuchlina, opuchłość, opuchnienie, spuchlina.

Cf OPUSZEĆ

MŚ