»okazować nadętość« (1): ten Krol niewſtydliwy [...] wſzytkie ſobie podbił/ y pohołdował/ okázuiąc táką pychę y nádętość/ iáką áby ktory Monárchá pogáńſki kiedy okázowáć miał/ nie cżytámy NiemObr 64.

»podnosić się, wynieść się w nádętośći (a. w nádętość); nadętośęią uniesiony« (1:1;1): RejKup bb5v; Wſſyſcy ktorzy przećiw tobye mowyą dziwne złośći/ Y prożno ſie tu podnoſſą w ſwoyey nádętośći LubPs eev; Pychą y nádętośćią wielką będąc vnieſiéni/ ſwą chwałę nád Boſką zacniey przekłádáli. BibRadz I 6c marg.

»przyść w nadętość« (1): ábyś takież przez to wezwánie ſwoie/ [...]s tego pirworodzieńſtwá ſwego/ nie przyſzedł w pychę/ w nádętość/ á w iákie wzgárdzenie tego dobrodzieyſtwá Páńſkiego RejPos 56v.

»składać nadętość« = przestać być nadętym (1): A ták vſtáwicżnie trzebá ſię o to ſtáráć/ [...] ábyſmy ſkłádáli nádętość [ut deponamus fastum]/ á nic pyſzno niecżynili/ nic hárdźie/ nic okrutnie. ModrzBaz 68v.

»do nádętośći skłaniać się« (1): gdyby każdy viął nieco ſwych nakłádow/ á zwłaſzcżá tych/ ktore śię do zbytku/ do pychy y nádętośći ſkłániáią [ad luxum, superbiam, ambitionem faciant] ModrzBaz [38].

»nadętości używać« (1): tey zwirzchnośći/ á tey nádętośći/ á tey dáremney ſzárey pychy tylko pogáni á ludzie niewierni chociay y Krześćiáńſcy vżywáią á náſláduią. RejZwierc 139.

»nadętość ludzka (a. ludzi)« (2): RejPos 4; Tá náuká Piotrá ś. wyświádcża go od wſzelkiey pychy/ y nádętośći ludzkiey/ ábowiem nie przekłáda ſię nád inſze NiemObr 43.

»prożna nadętość« (1): twoiá pokora Pánu Bogu miła/ niech nam ziedna odpuſzcżenie náſzey prozney nádętośći LatHar 485.

»nadętość (marna) świata tego« (2): Nie wznośże ná pychę á ná nádętość márną ſwiátá tego tey nędzney páſzcżeki twoiey RejPos 184v, 14v.

»duma i nadętość« (1): CzechEp 35 cf »nadętość harda«.

»hardość i (a) nadętość« (2): RejPos 4; Nie pokázowáłá ſię w Piotrze Papieſká hárdość/ y nádętość NiemObr 41.[Ponadto w polączeniu szeregowym 1 r.].

»prozna myśl i nadętość« (1): Zgromiony y vkrocony Anátholiuſz / przeſtał oney prozney myśli y nádętośći SkarŻyw 319.

»pycha, a (i) nadętość« [szyk 8:2] (10): BibRadz 6c marg; Confidentiam sumere, Nádętość á pychę wziąć. Mącz 432b; Też cie wiedzie onże cżárt/ ábyś niepobożnie/ łákomie/ folguiąc pyſze á nádętośći ſwoiey/ nábywał tego nędznego bogáctwá ſwiáthá tego RejPos 82v, 14v, 184v; NiemObr 43, 64; Calep 409b, 544a; A ty białegłowy Polſkie końcá ſwoiey pychy y nádętośći nie máią. SkarKaz 580b. [Ponadto w połączeniach szeregowych 20 r.].

»nadętość a swowoleństwo« (1): Támże z oney pychy á z oney wielkiey powagi/ ktorą miał z oney dobrotłiwośći Páná ſwoiego/ [anioł nawybrańszy] vpadł w onę nádętość á w ono ſwowoleńſtwo RejPos 101.

»szaleństwo, abo nadętość« (1): á cożby zá ſzaleńſtwo/ ábo co zá nádętość/ miáłá mnie nędzniká/ [...] ku temu przywieść/ żebym [...] miał vſtá ſwe y pioro wſzetecżnie roſpuſzcżáć? CzechEp 74.

»śmiałość i nadętość« (1): Co dźień władzey krolewſkiey vbywa/ á ludzkiey śmiáłośći y nádętośći przybywa. SkarKazSej 659b.

»nadętość a upor« (1): Mizerna á vtrapioná była ná ten cżás rzecż poſpolita w Niemcech/ przez nádętość á vpor kſiążąthek Niemieckich BielKron 236v. [Ponadto w połączeniach szeregowych 3 r.].

»nadętość, (i) wysoka myśl« (2): z iąwſzy z bogáctw ludźi bogátych gorne mnimánie/ z narodu ślácheckiego nádętość [insolentia] y wyſoką myśł [!]/ z moznieyſzych pychę/ porownáią śię zwierzchni y zacni z niżſzemi ModrzBaz 19; Calag 143a. [Ponadto w połączeniach szeregowych 3 r.].

»zbytek i nadętość« (1): Przydaymy też y drugie cnoty/ [...] cżłowiekowi [,..] potrzebne/ ták do hámowánia niepowśćiągliwych chęći/ iáko do powśćiągánia gniewu/ do pomiárkowánia zbytku y nádętośći [luxui ac insolentiae comprimendae] ModrzBaz 39v. [Ponadto w połączeniach szeregowych 2 r.].

»prze(z) nadętość« (1): przenadętosc wrosterki przyslizmy [!] ActReg 29.

»z nadętośći« (2): ludźie tákową wádą záráżeni/ popiſuią śię iáwnie z tą przemierzłą/ nádętą/ [...] nierownośćią/ [...] á z teyże nádętośći doſtoieńſtw żądáią/ vrzędow śię domagáią ModrzBaz 19.