[zaloguj się]
[pdf]

CHEŁPA (11) sb f

e oraz a jasne.

Fleksja
sg
N chełpa
G chełpy
A chełpę
I chełpą

sg N chełpa (8). ◊ G chełpy (1). ◊ A chełpę (1). ◊ I chełpą (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. chełpięnie się, Linde XVI – XVII w.

Chełpliwość, pycha; chluba, chwała; duma; iactantia Mymer1, BartBydg, Cn; gloriatio Calαg, Cn; aviditas gloriae, cupiditas gloriae Calag; iactatio, ostentatio Cn (11): a dla tego chełpa ſwietſká má bytz od nás opuſſcżona OpecŻyw 59v, 72; Mymer1 35; BartBydg 70b; Chełpá ſzkodliwa RejZwierz 18v marg, 26 marg; Nam chrzeáćiánom w tym krzýżu poćiechá y chełpá ma być záwżdv BiałKat 246, 216; Calag 143a, 397b.
Szereg: »chełpa i chwała« (1): w niwczym inſzym chełpy y chwały nie pokłádam/ iedno w krzyżu Páná náſzégo Iezuſá Chryſtuſá BiałKat 266.

Synonimy: buta, butliwość, butność, chłuba, chwała, dufanie, nadętość, pycha, sławienie.

Cf CHEŁPIENIE, CHEŁPLIWOŚĆ, CHEŁPNOŚĆ

MM