[zaloguj się]
[pdf]

CHEŁPIENIE (11) sb n

Pierwsze i drugie e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg
N chełpieni(e)
G chełpieniå
D chełpieniu
A chełpienie

sg N chełpieni(e) (6). ◊ G chełpieniå (1). ◊ D chełpieniu (4). ◊ A chełpienie (3); -é (1), -(e) (2).

Sł stp notuje, Cn s.v. chluba oraz chełpięnie się, Linde brak.

Przechwalanie się, chwalenie się, wynoszenie się; iactantia, iactatio, ostentatio Mącz, Cn; elatio, elatio αnimi, venditatio Mącz; gloriatio Cn (11): Mrowká widząc iey chełpienie/ A ſzalone domniemánie: Pocżęłá ią z tego káráć BierEz N3v, B2v, K; Iactatio studiorum, Okázowánie/ chełpienie ſwey nauki. Mącz 161d, 123b [2 r.], 161c, d, 310b, 479c.
Szereg: »chełpienie albo chłuba« (1): [Spowiedź] hárnuie theż w nas chełpienie álbo chłubę z grzéchow BiałKat 378v.

Synonimy: buta, butliwość, butność, chłuba, chłubienie się, okazowanie.

Cf CHEŁPA, CHEŁPIĆ SIĘ, CHEŁPLIWOŚĆ, CHEŁPNOŚĆ

MM