Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ORACZ

Następne hasło: [ORACZOWY] »

[ORACZOW ai

Pierwsze o jasne a pochylone; -ow-.

Fleksja

sg
f	N	oråczowa	n	N	oråczowo, oråczowé
	D			D	oråczowemu

sg f N oråczowa. ◊ n N oråczowo, oråczowé. ◊ D oråczowemu.

Sł stp brak, Sł stp nazw os notuje, Cn brak, Linde XVI w.

Znaczenia

[Przymiotnik od „oracz”]
- 1. [Używany przez oracza]
- 2. [Wykonywany przez oracza]

Przymiotnik od „oracz”:

1. Używany przez oracza: Ktorym obycżáiem náſienie Oracżowo [semen agricolae; naśienié oraczowé WujBib]/ ieſli nie wznidzie/ [...] tedy ginie/ takież y kożdy cżłowiek/ [...] dla ktoregoś wſſyſtko ſtworzył/ y przyrownałeś ij náſieniu oracżowemu [similasti semini agricolae]. Leop 4.Esdr 8/43–44 (Linde); Abowiem iáko naſienie oracżowe [idem BudBib] ieſli nie wznidźie/ [...] tedy ginie. Tákżeć y cżłowiek [...] dla kthoregoś wſzytko ſtworzył/ przyrownawſzy go naſieniu oráckiemu [idem BudBib]. BibRadz 4.Esdr 8/43 (Linde).

2. Wykonywany przez oracza:

W porównaniu: Iáko tedy praca oraczowá/ miłość rodźiców vſtáwáć niéma/ áni zleniéć/ ták y dobrodźieyſtwá. SenekaGórn 15 (Linde).

Cf ORACKI, ORACZY]