[zaloguj się]
[pdf]

ORDYNOWANY (4) part praet pass pf

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
sg
mNordynowany
Gordynowan(e)go
pl
N m pers ordynowani
subst ordynowan(e)

sg m N ordynowany (1). ◊ G ordynowan(e)go (1). ◊ pl N m pers ordynowani (1). subst ordynowan(e) (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: ordynowany od kogo.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. ordynować.

1. Ustanowiony; w Kościele: wyświęcony, desygnowany na stanowisko (3): Iáko Kośćioł Smirneńſki Polikárpá od świętego Ianá poſádzonego ma: iáko Rzymſki Klimuntá od ś. Piotrá ordynowánego pokázuie WujJud 135v; [WujPosN 1584 I 353].

[ordynowany na co: w tym tegodniu niektore osoby od nas na urząd kapłański będą ordynowane AktaSynod I 84.]

Szeregi: »ordynowany abo postawiony« (1): Bo miec zaden y trzymáć ſię. Kośćiołá niemoże/ ktory ordynowány ábo poſtáwiony w kośćiele nie ieſt. SkarJedn 32.

»ordynowany albo święcony« (1): Tákowi po obierániu vrzędownym/ bywáią ordynowáni álbo święceni od Stárſzych zboru Krześćiáńſkiego z modlitwámi poſpolitemi y z kłádźieniem rąk. WujJudConf 146v.

2. Sformowany w szyk bojowy (1): Tákże też y Decurie ná cżterzy cżęśći bywáły ordynowáne/ káżda máiąc ſwego Prefektá BielSpr 31.

Synonimy: 1. postawiony, święcony; 2. uszykowany.

Cf ORDYNOWAĆ

BK