[zaloguj się]
[pdf]

[ORĘŻNIK sb m

o jasne (tak w oręże).

Fleksja
sg
D orężnikowi
I orężniki(e)m

sg D orężnikowi. ◊ I orężniki(e)m.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII – XVIII w.

Młody sługa noszący broń za panem, giermek: miłował go [Dawida] Saul bárzo/ y vcżynił go orężnikiem ſwoim [cf [Dawid] był v niego Kopiennikiem Leop 1.Reg 16/21; był v niego giermkiem (marg) pachołkiem co bróń zá niem nośił. (–) WujBib] SkarŻyw 796 (Linde) [idem SkarŻyw 1584/819]; W tym Filiſtynowie woyſko Saulowe poráźili/ á Saul bárzo zrániony dobić ſię kazał orężnikowi ſwemu [cf rzekł Saul do kopienniká ſwego Leop 1.Reg 31/4; rzékł Saul do giermká ſwego (marg) doſługi który zá nim nośił bróń iego (–) WujBib] SkarŻyw 800 [idem] SkarŻyw 1584/822.

Synonimy: giermek, kopiennik, kopijnik, pacholę, pacholik, pachołek.]

MK