[zaloguj się]
[pdf]

ORYWAĆ (2) vb impf

orywać (1), orować (1); orywać SarnStat; orować ZapKościer.

o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
pl
3 orywają
praet
sg pl
3 m orywåł, orowåł m pers orywali
impersonalis
praet oryw(a)no

[praes 3 pl orywają.] ◊ praet 3 sg m orywåł (1), orowåł (1). ◊ [3 pl m pers orywali. ◊ impers praet oryw(a)no.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Iter. od „orać” ‘spulchniać ziemię pod uprawę krając ją na skiby za pomocą pługa lub sochy’ [co] (2): yſz tam orowal na tym oſzowye te trzi wloki slachecztwa, sdoswolenym Ianna Kliczkowſkego Mſzyka ZapKościer 1585/65v; że od kilkudźieśiąt lat ono pole bez przeſtánia kto orywał, y był go w vżywániu SarnStat 474; [Gburzy mianowitej wsi mieli przedtem z folwarku Gork włók 10, które przes lat wiele orywali i płacili z nich na każdy rok LustrMalb I 32; Powinni do folwarku zamkowego robotę wszelaką czasu żniwa okrom rolej, której nie orywają LustrPom 141; Jest 5 śladów rolej folwarkowej, którą z czynszu orywano, dawano z niej mc 5, teraz ją na dwór orzą. LustrWpol I 200].

Formacje współrdzenne cf ORAĆ.

Cf [ORYWANY]

BK