[zaloguj się]
[pdf]

[OSADCA sb m

osadca, osadzca, osadźca.

o oraz końcowe a prawdopodobnie jasne; pierwsze a pochylone.

Fleksja
sg pl
N osådca, osadźca
G osådce
A osådce

sg N osådca, osadźca. ◊ G osådce. ◊ pl A osådce.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.: osadźca.

Założyciel, organizator wsi lub miasta, zasadźca: W tej wsi osadźca Wacław szołtys, w ktorej już osadzono ludzi 3 LustrKrak I 222; LustrLub 26, 102; áby záraz ná oſádę Miáſtá Wyſzehorodzkiego y ná zábudowánie zburzonego zamku iego był podány ná dziśieyſzym Seymie Stároſtá Wyſzehorodſki/ iákoż ſię ſnádnie nie tylo może oſádzić/ ále y przez też oſadzce/ zamek ſię może nie zádługo zbudowáć WerSposób 36.
Wyrażenie: »osadca wsi«: Memorandum, iż pierwszy kmieć Walanty Szwiecz, pierwszy osadca tej wsi, za którem wszystka wieś osiadła, ma laneum agri 1. LustrLub 101.

Synonimy: fundownik, zakładacz, zasadziciel.]

FP