« Poprzednie hasło: ROZMIETANY | Następne hasło: ROZMIETYWAĆ » |
ROZMIETOWAĆ (7) vb impf
rozmietować (5), rozmiatować (2); rozmietować RejPs, RejWiz, RejZwierz, RejZwierc (2); rozmiatować LubPs, Calep.
Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w rozmietać się oraz -ować); -mia-.
indicativus | |||
---|---|---|---|
praes | |||
sg | pl | ||
1 | rozmiatuję | ||
3 | rozmiatuje | rozmietują |
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | rozmietowåł |
fut | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | będzie rozmietowåł |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | rozmietuj |
praes 1 sg rozmiatuję (1). ◊ 3 sg rozmiatuje (1). ◊ 3 pl rozmietują (2). ◊ praet 3 sg m rozmietowåł (1). ◊ fut 3 sg m będzie rozmietowåł (1). ◊ imp 2 sg rozmietuj (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
rozmietować czemu (żywotne) (1): Abychmy tu z rozmyſłem vżywáli wſzego. Nie ták iáko więc drudzy ty dáry ſzáfuią/ Wydárſzy chleb nędznikom/ pſom gi rozmietuią. RejWiz 18.
rozmietować czym (1): Thákże też y woł będzie chrapał/ ſápał/ rogámi ſtrzęſał/ piaſek nogámi rozmietował. RejZwierc 75 [idem] [WerReguła 125].
W połączeniach szeregowych (1): RejZwierc 75 cf rozmietować czym [idem] [WerReguła 125].
Formacje współrdzenne cf MIOTAĆ.
KO