[zaloguj się]
[pdf]

ROZMIETOWAĆ (7) vb impf

rozmietować (5), rozmiatować (2); rozmietować RejPs, RejWiz, RejZwierz, RejZwierc (2); rozmiatować LubPs, Calep.

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w rozmietać się oraz -ować); -mia-.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 rozmiatuję
3 rozmiatuje rozmietują
praet
sg
3 m rozmietowåł
fut
sg
3 m będzie rozmietowåł
imperativus
sg
2 rozmietuj

praes 1 sg rozmiatuję (1). ◊ 3 sg rozmiatuje (1). ◊ 3 pl rozmietują (2). ◊ praet 3 sg m rozmietowåł (1). ◊ fut 3 sg m będzie rozmietowåł (1). ◊ imp 2 sg rozmietuj (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia
1. Rozrzucać [co] (5): Y rozmietował ſtrzały ſwe ktoremi rozpraſſał złoſćiwe RejPs 24v.

rozmietować czemu (żywotne) (1): Abychmy tu z rozmyſłem vżywáli wſzego. Nie ták iáko więc drudzy ty dáry ſzáfuią/ Wydárſzy chleb nędznikom/ pſom gi rozmietuią. RejWiz 18.

rozmietować czym (1): Thákże też y woł będzie chrapał/ ſápał/ rogámi ſtrzęſał/ piaſek nogámi rozmietował. RejZwierc 75 [idem] [WerReguła 125].

W połączeniach szeregowych (1): RejZwierc 75 cf rozmietować czym [idem] [WerReguła 125].

Zwrot: »rozmietować sieci« (1): ZApuść w brodę ogáry/ á rozmietuy ſieći/ Doſiedzić źwirz chociay go/ Rarog nie záleći. RejZwierz 140v.
Przen (1): Oto iáko then ktory tu orząc zyemię roſypuie/ Ták y nędzne kośći náſze ſrogie piekło rozmiátuie LubPs ee3v.
2. Niszczyć (2): Diruo, everto, atque destruo – rozriwąm, rozrzucąm, rozmiatuię. Calep 328a.
W przen [co] (1): Zowie ie wilki drapieżnemi/ zowie ie wieprzmi dzikiemi co rozmietuią winnicę iego. RejZwierc 130v.

Formacje współrdzenne cf MIOTAĆ.

KO