![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: OSNOWAĆ SIĘ | Następne hasło: [OSNOWANY] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
OSNOWANIE (4) sb n
Teksty nie oznaczają ó oraz é; oba o prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz snować); a jasne.
Fleksja
| sg | |
|---|---|
| A | osnowani(e) |
| I | osnowanim |
sg A osnowani(e) (3). ◊ I osnowanim (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przyładów) – XVII w. s.v. osnuć.
Znaczenia
Podstawa, fundament; w przen (4): Tym mocnieyſze budowánie poſtáwiſz/ im ná głębſze oſnowánie puśćiſz. A rob nigdy nieprzeſtáiąc/ áby ſię budowánie zbáwienia twego záwżdy podnośiło SkarŻyw 32.
osnowanie czyje (2), czego (1): Piotrá [...] Pan názwał oſnowánim kośćielnym/ przetoſz ſłuſznie ten fundáment Kośćioł święći: ná ktorym kośćielnego budowania wyſokość powſtáie. SkarJedn 72; y ták głęboko/ ábo rácżey wyſoko [...] oſnowánie twoie [Stolicy Apostolskiej] záłożyli: iżeś Kośćiołá wſzytkiego niewzruſzoną podporą y opoką zoſtáłá SkarJedn 395; záłożył w ſobie oſnowánie pokory/ ná ktorey inne cnoty ſzcżeśliwie poſtáwił SkarŻyw 354.
Synonimy: dno, fundament, grunt, podwalina, zatrzymanie.
Cf OSNOWAĆ
AK