[zaloguj się]

OSOCZENIE (1) sb n

Fleksja

L sg osocz(e)niu.

stp notuje, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w. s.v. osoczyć.

Fałszywe oskarżenie: A ią vfáiąc mu [Bogu]/ y ſwey niewinnośći/ w tákim oſocżeniu [o lekceważenie i nieuznawanie Chrystusa]/ ná ſąd ſię iego zdawam/ y z rádośćią ſercá mego onego ocżekawam mowiąc. Przydź Pánie Iezu Chriſte CzechEp 74.

Synonim: potwarz.

Cf OSOCZYĆ, OSOKA

AK