[zaloguj się]
[pdf]

OSTRUGAĆ (3) vb pf

o oraz a prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz -ać).

Fleksja
inf ostrugać
imperativus
sg
2 ostruż

inf ostrugać (1). ◊ [imp 2 sg ostruż.] ◊ part praet act ostrugåwszy (2).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. ostrużyć.

Usunąć z czegoś zewnętrzną warstwę, skórę, oskrobać ostrym narzędziem; decorticare BartBydg (3): decorticare, ostrugacz BartBydg 216b.

ostrugać co (1): Oſtrugawſzy iábłko ſkrążay ie wkreẃ wieprzową SienLek 84.

a. Usunąć z czegoś zewnętrzną warstwę celem uzyskania pożądanego kształtu (1): Lecż y laſká głogowa gdy iey przychędoży/ Nadobnie oſtrugawſzy koſtecżką obłoży/ Ochotnie z nią ſtáruſzek podrygáiąc chodzi RejZwierc 28v.

[ostrugać co czym: co będzie nazbyt wkoło/ tho nożem oſtruż SienHerb 600a.]

Synonimy: obłupić, oskrobać.

Formacje współrdzenne cf STRUGAĆ.

Cf OSTRUGANY

TG