[zaloguj się]
[pdf]

OSZALIĆ (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w oszaleć); a pochylone.

Fleksja
inf oszålić
praet
sg
3 m oszålił
conditionalis
sg
3 f by oszåliła

[inf oszålić.] ◊ fut 2 sg oszålisz. ◊ [3 sg oszåli. ◊ praet 3 sg m oszålił. ◊ con 3 sg f by oszåliła.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

Omamić, otumanić, oszukać [kogo]: Twoy ći grzech będzie goſpodże Gdyć mu tą rzecż łep ogłodze Bo iſcie prawdę rzec muſzę Oſzalis [!] niewinną duſzę RejJóz D5; [Iáko Klimunt [...] Zołdaná oſzalił/ y z koniem mu vćiekł HistOtton 91; Teodor ſrogo nań poźrzał/ mowiąc: A iuż mię ták oſzalić/ vkázuiąc mi mieſzek prożny podobny onemu. Mowięć Pánie Grábio/ nie ſzal mną HistFort P3; Patrz tego mędrka starego, Jak ci ruszył mózgu swego! Na lata sobie rozdzielił Pacierz i tak mie oszalił. DramStp I 642; A jeśli ta śpiża za was dźwiękiem Boga chwali, Pewnie was głucha modlitwa śpiżana oszali. BogowieFałsz 220; áby go obłudnośc [!] świátá tego nie oſzaliłá. WerWiz 45].

[oszalić co czym: cżyniąc to iáko Kuglarz ktory wzrok ludzki ſwymi błażeńſtwy łacno oſzalić vmie. KrowObraz Gv.]

Synonimy: oszukać, oszwabić, zdradzić, zmylić, zwieść.

Formacje współrdzenne cf SZALEĆ.

Cf OSZALONY

TG