Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OSZALIĆ SIĘ

Następne hasło: [OSZAMOTAĆ] »

OSZALONY (2) part praet pass pf

Oba o jasne; -å- (1), [-a-].

Fleksja

sg
m	N	oszalony	f	N	osz(a)lon(a)
	I			I	oszåloną

sg [m N oszalony.] ◊ f N osz(a)lon(a) (1). ◊ I oszåloną (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: oszalony przez kogo (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVII; jeden z niżej notowanych przykładów) w. s.v. oszalić.

Znaczenia

1. Oszukany, otumaniony przez kogoś (1)
2. Zafałszowany, podrobiony (1)

1. Oszukany, otumaniony przez kogoś (1): człowiecze zelżony, Bodaj tam był źle zginął mieczem uskromiony Rycerza walecznego, ktoregom ja żona, Pokim głupia nie była przez cie oszalona. KochMon 34; [przećię przez oné żony pogáńſkié mogł bydź [Salomon] ták oſzálony/ że téż z káżdą Bogá iéy chwalił WujBib 348a].

2. Zafałszowany, podrobiony (1): Azaſz go [fałszywego pasterza] nie zowie ſolą ſkáżoną á práwie oſzaloną/ ktora zápſowawſzy to co ią będzye poſolono/ ſámá ma być precż wyrzuconá RejPos 346.

Synonimy: 1. okłaman, omylon, oszukany, zwiedziony.

Cf OSZALIĆ