![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [OSZCZERSTWO] | Następne hasło: [OSZCZERZAĆ SIĘ] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
OSZCZERZAĆ (2) vb impf
o oraz a jasnej e prawdopodobnie pochylone (tak Cn; Mącz jasne – prawdopodobnie odstępstwo od normy).
Fleksja
| inf | oszczérzać |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | oszczérzåł |
inf oszczérzać (1). ◊ praet 3 sg m oszczérzåł (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.
Znaczenia
Pokazywać zęby, zwykle w uśmiechu; rictum diducere risu Mącz, Cn; ringi Cn (2):
Zwrot: »zęby [na kogo] oszczerzać« = śmiać się; drwić z kogoś (2): Zacy ktorzy z Xántem ſtali/ Ezopá ſie nieco bali: Gdy w śmianiu vſtá rozdźiewiał/ A zęby ná nie oſzcżerzał. BierEz Bv; Risu diducere rictum, Smieyąc ſie ná kogo zęby oſzczerzáć/ to yeſt błaźnić z kogo álbo śmieyąc ſię ziaráć/ rzegotáć. Mącz 355d.
Formacje współrdzenne: oszczyrzać się, wyszczerzać.
Cf OSZCZERZANIE
TG