[zaloguj się]
[pdf]

OSZCZERZANIE (2) sb n

oszczerzanie, [oszczyrzanie].

Fleksja

N sg oszczérzanié (2); -é (1) (tak też Cn), -(e) (1).

Sł stp brak, Cn: oszczerzanie, Linde XVI w. s.v. oszczerzać się.

Pokazywanie zębów w uśmiechu, rodzaj uśmiechu, grymasu; drwina; risus dentium PolAnt; sanna Calep; nudatio dentium, rictus ad aures dehiscens Cn (2): Sanna, Irrisio, quae [...] ab occipitio distorto ore et labris contractis fit, anteriorum dentium ostentatione – Oſzczerżanię. Calep 944a.

[W połączeniu szeregowym: sſtáło ſie vrągánie/ oſzcżyrzánie/ náſmiewánie/ nátrząſánie niewinne [...] od rozmáitych á mizernych ludzi Pánu náſzemu Iezuſowi Kriſtuſowi GrzegŻarnPos 1582 3/785 (Linde s.v. oszczerzać się).]

Wyrażenie: »oszczerzanie zębow w śmiechu« (1): Vbior káżdego/ y oſzcżerzánie zębow w śmiechu [risus dentium] [oſczérzánié zębów w śmiechu WujBib]/ y chod cżłowiecży okázuią kto ieſt. BudBib Eccli 19/27.

Cf OSZCZERZAĆ

TG