[zaloguj się]
[pdf]

OSZCZYRZAĆ SIĘ (1) vb impf

oszczyrzać się, [oszczerzać się].

o oraz a jasne, e pochylone.

Fleksja
praet
pl
3 m pers oszczérzali się

[praet 3 pl m pers oszczérzali się.] ◊ part praes act oszczyrzający się, [oszczyrzając się].

Sł stp brak, Cn: oszczerzać się, Linde także XVII w.

Pokazywać zęby, wyszczerzać, zwykle w uśmiechu; drwić, wyśmiewać się; rictum diducere risu, ringi Cn [z kogo]: [ty nędzniki] przedſię ſie chcą z onymi vcżonymi ludźmi porownáć/ y owſzem ſie poſmiewáią z nich/ oſzcżyrzáiący ſie z nich/ Iákoż to może być ieden y trzey? SarnUzn F6; [pokrywáiąc iáko cnotliwi ſynowie/ nágośc oycowſką ráczey/ niż ſię z nich [tj. biskupów] lekkomyślnie oſzczyrzáiąc. ŚmiglAbsurda 28].

[W przeciwstawieniu: »oszczerzać się... milczeć«: Zaś oni gdym náchramjwał [!] weſelili ſię/ y zbieráli ſię ná mię nikcżemnicy/ á nie wiedziałem/ oſzcżerzáli ſię á nie milcżeli [proscinderunt (marg) cachinnati sunt (–) et non siluerunt]. BudBib Ps 34/15 (Linde).]

[W porównaniu: Ehey/ mów ty iák śćienie/ nic ná to niedbali/ Tylko ſie z nas/ bá y z was/ iák pśi oſczérzáli. Albertus B4v (Linde).]

Formacje współrdzenne cf OSZCZERZAĆ.

TG