Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [OSZKARADZAĆ]

Następne hasło: OSZKARADZIĆ »

OSZKARADZENIE (3) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz è; o prawdopodobnie jasne (tak w oszkaradzony); oba a jasne, końcowe e pochylone (Calep -ę).

Fleksja

	sg
N	oszkaradzenié
G	oszkaradzeniå

sg N oszkaradzenié (1). ◊ G oszkaradzeniå (2).

Sł stp: oskaradzenie, Cn s.v. oszpecenie, Linde brak.

Znaczenia

1. Oszpecenie, zniekształcenie, zdeformowanie (2)
2. Zhańbienie (1)

1. Oszpecenie, zniekształcenie, zdeformowanie; deformatio Calep; dehonestamentum Cn (2): przyſzło do Alexándrá ośḿ ſet Grekow/ ktore Dáryus wypuśćił z więzyenia poſlepiwſzy ie/ á drugim nozdrze poprowſzy. Kazał im Alexander do Grecyey/ áby tam byli opatrzeni/ ále oni niechcieli dla ſwoiego oſzkárádzenia BielKron 125v; Deformatio – Oſzpecenię, oſzkaraſzenię [!] Calep 297a.

2. Zhańbienie [kogo] (1): Cżemu naród wſzyſtek Beniáminow/ okrom ſześći ſet młodzieńców/ ieſt wygłádzony? nie prze ktorą inſzą przycżynę/ iedno dla oſzkárádzenia żony iednego/ Lewity/ z narodu Lewi. WerKaz 296.

Synonimy: 1. oszpecenie, zeszpecenie; 2. pohańbienie, zhańbienie, znieważenie.

Cf OSZKARADZIĆ