« Poprzednie hasło: OSZKARADZENIE | Następne hasło: [OSZKARADZIĆ SIĘ] » |
OSZKARADZIĆ (5) vb pf
-ſzk- (3), -ſk- (2).
o prawdopodobnie jasne (tak w oszkaradzony); oba a jasne.
inf | oszkaradzić |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | oszkaradził | m pers | oszkaradzili |
n | subst | oszkaradziły |
inf oszkaradzić (2). ◊ praet 3 sg m oszkaradził (1). ◊ 3 pl m pers oszkaradzili (1). subst oszkaradziły (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
- 1. Uczynić brzydkim, oszpecić (1)
- 2. Wzbudzić niechęć do kogoś, do czegoś
(2)
- Przen (1)
- 3. Zbezcześcić (2)
W połączeniu szeregowym (1): áby ſie [poczciwi ludzie] onemi márnemi ſpráwámi ich [pieszczoszków Pani Fortuny] brzydzili [...] á pilnie ſie tákich marnych ſpraw ich przeſtrzegáli/ ktore ony wſzemu ſwiátu ohydziły/ oſzkárádziły/ y w złej ſławie zoſtáwiłj. RejZwierc 23.
oszkaradzić co (1): BOże wſſechmogący przecz że ták wiele dopuſſczas pogánom/ iż náſſedſſy ná właſne dziedzictwo twoie oſkarádzili przybytki chwaly twoiey [polluerunt templum sanctum tuum Vulg Ps 78/1] RejPs 118v.
Synonimy: 1. oszpecić, zbrzydzić; 2. pohańbić, zhańbić.
Formacje współrdzenne cf SZKARADZIĆ.
Cf OSZKARADZENIE, OSZKARADZONY
IM