[zaloguj się]

OSZKARADZIĆ (5) vb pf

-ſzk- (3), -ſk- (2).

o prawdopodobnie jasne (tak w oszkaradzony); oba a jasne.

Fleksja
inf oszkaradzić
praet
sg pl
3 m oszkaradził m pers oszkaradzili
n subst oszkaradziły

inf oszkaradzić (2).praet 3 sg m oszkaradził (1).3 pl m pers oszkaradzili (1). subst oszkaradziły (1).

stp brak, Cn notuje, Linde XVIXVIII w.

1. Uczynić brzydkim, oszpecić; collinere, contaminare, decolorare, dąformare, denormare, deturpare, devenustare, infuscare, inquinare, maculare, turpare Cn [co] (1): Then [Apollo Delijus] Pitoná węża zabił y Kruká oſzkárádził. BielKron 23.
2. Wzbudzić niechęć do kogoś, do czegoś [kogo komu] (2):

W połączeniu szeregowym (1): áby ſie [poczciwi ludzie] onemi márnemi ſpráwámi ich [pieszczoszków Pani Fortuny] brzydzili [...] á pilnie ſie tákich marnych ſpraw ich przeſtrzegáli/ ktore ony wſzemu ſwiátu ohydziły/ oſzkárádziły/ y w złej ſławie zoſtáwiłj. RejZwierc 23.

Przen [co komu] (1): y coć ciáło ſzkárádzi wſzytko odmietuieſz od ſiebie/ á cżemuſz też tego nie obrzinaſz á nie przyſtrzygaſz coćby duſzę oſzkárádzić miáło? RejZwierc 148.
3. Zbezcześcić (2): Beſudeln. Pomázáć/ et oſkárádzić. Maculare, polluere. Calag 81a.

oszkaradzić co (1): BOże wſſechmogący przecz że ták wiele dopuſſczas pogánom/ iż náſſedſſy ná właſne dziedzictwo twoie oſkarádzili przybytki chwaly twoiey [polluerunt templum sanctum tuum Vulg Ps 78/1] RejPs 118v.

Synonimy: 1. oszpecić, zbrzydzić; 2. pohańbić, zhańbić.

Formacje współrdzenne cf SZKARADZIĆ.

Cf OSZKARADZENIE, OSZKARADZONY

IM