[zaloguj się]
[pdf]

OSZPECIĆ SIĘ (7) vb pf

oszpecić się (6), oszpacić się (1); oszpecić się BibRadz (3), SkarŻyw, LatHar, oszpecić się : oszpacić się GórnDworz (1:1).

się (5), sie (2).

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w oszpecić); a jasne.

Fleksja
inf oszpacić się
praet
sg pl
3 m m pers oszpecili się
f oszpeciła się m an
conditionalis
sg
2 n byś się oszpeciło
3 m by się oszpecił

inf oszpacić się (1). ◊ fut 2 sg oszpecisz się (1). ◊ praet 3 sg f oszpeciła się (1). ◊ 3 pl m pers oszpecili się (1). ◊ con 2 sg n byś się oszpeciło (1). ◊ 3 sg m by się oszpecił (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Okryć się złą sławą; polluere se PolAnt (5): O miáſto [...] przyidźie cżás twoy/ á ktoreś cżyniło báłwány ſámo przećiw ſobie ábyś ſię oſzpećiło. BibRadz Ez 22/3; Kaz [!] ſię iey [Maryi z Egniej] ieden Kápłan rádził/ ieśli miał przy iednym beneficyum ná ktorym miernie przeſtáć mogł/ drugie ná prośbę ludzką trzymáć: oná trochę ſię rozmyśliwſzy/ bárzo mu to zgániłá/ mowiąc: Oſzpećiſz ſię/ á ná drugie obćiążyſz. SkarŻyw 582.

oszpecić się czym (1): Guzmanowi [...] thákowy ſpoſob trefnowánia przyſtoi/ ále dworzánin bárzoby ſie tym oſzpećił/ [...] á we wſzytkim/ áby záchowan był wſtyd/ y ſlácheckie przyſtoieńſtwo. GórnDworz O8v.

oszpecić się w czym (2): Y oſzpećili ſię wſpráwách ſwoich/ á cudzołożyli w vczynkoch ſwoich. BibRadz Ps 105/39, Ez 14/11.

2. Uczynić się brzydkim [czym] (1):

W przeciwstawieniu: »ozdobić się ... oszpacić się« (1): A iż tego białymgłowam dopuſzcżono/ áby ſie ſtroiły/ áby ſie ſtáráły o czudność/ y o tho iáko iey przyſtoynie pomoc: potrzebá dworney pániey/ áby ſiebie ſámá dobrze znáłá/ cżym ſie ozdobić/ cżym oſzpáćić może GórnDworz X3v.

3. Pokalać się, splamić się [czym] (1): To oná roſzcżká korzeniá Ieſſe/ która áni ſękiem grzechu pierworodnego/ áni krzywośćią grzechu vcżynkowego/ nigdy ſię nie oſzpećiłá. LatHar 477.

Synonimy: 1. zhańbić się; 3. pokalać się, zbrukać się.

Formacje współrdzenne cf SZPECIĆ.

IM